…İNCEDEN İNCEDEN BİR SENSİZLİK ISLATIYOR BENİ…

 

Şehrin bütün sokakları içimi gezdi

Caddeler insanlarıma aktı

Topraklarım yağdı gökyüzüme

Sessizce beni ağladı çorak yürekler

Beni soldu bahçemde karanfillerim

Boyun büktü saçaklarımdan sarkan buzlarım

Ruhumun papirüsleri kopardı beni forma forma

Mezarlar tek tek açılıp içine aldılar beni

Ve ben gecenin koynunda geceyle yalnız

Bir ben ıssızlığın şerh koyduğu karanlıkta sessiz

Şafağa hasret aydınlık gibi bir ben “tek”

Savura savura aşkı demleniyor ayyaşlar bir bir bütün

Bir dem demleniyor kelimeler alt alta üst üste cebimde

Ben yürüdükçe

Sesli çığlıklar üretiyorum yarasalarla yarışarak

Lâkin bir hayırsız var ki

Bî haber bütün olanlardan kendince

Yüreğim yanıyor

Şehir düşüyor tepetaklak boşluğumdan

Çıngıraklı acılarımı süslüyorum şiirlerimle

Ve yutturuyorum yine kendime tebessüm yanımdan

Ne ki içim yangınına bir damla su ol/a/madığını bile bile

Helezonik girdaplar cirit atıyor beynimin kulvarlarında

Artık üstüme varma !

Boğuluyorum

Kent boğuluyor meydanıyla birlikte

Herkes boğuluyor

Sen ayakta:dudağında tebessüm…

Sonra,hüzün kırıkları iliştiriyorum yakama

En afillisinden

Ve kaldırıyorum başımı âsumana

İnceden inceden bir sensizlik ıslatıyor beni

Tepemden topuğuma kadar

Sonunda gömüyorum kendimi kızıl gül mezarlığına

 

… gece yalnızlıklarım…01:55…25 aralık 2016

( …inceden İnceden Bir Sensizlik Islatıyor Beni… başlıklı yazı ılıkyağmurla tarafından 25.12.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.