Online Üye
Online Ziyaretçi
Sen gidince
yalnızlığıma bir yalnız aradım
Benden başkasını
bulamadım aklım şaştı
Eşime dostuma
hemen çare için haber saldım
Ne arayan
oldu nede bir haber bırakan çıktı
Kimisi hasta
haneyi psikiyatri bölümünü önerdi
Sanki bakışları
diriyi diri diri insanı gömerdi
Beni görenler
bilmem neden gizlice gülerdi
Ne arayan
oldu nede bir haber bırakan çıktı
Bazılarını anladım
işte ne zalim bir yürekliymiş
Herkes mezar
kazmak için elinde hazır kürekliymiş
Aşk acısıyla
kendini kaybedeni görünce gülenmiş
Ne arayan
oldu nede bir haber bırakan çıktı
Yaşlı gözümü
görenler sahte gözyaşı dediler
Sen giderken
beni öldürdün işte bilmediler
Önüne gelen
en utanmaz sözleri yüzüme söylediler
Ne arayan
oldu nede bir haber bırakan çıktı
Duymadı gönlümle
kulağım aylarca sesini
Çok gördün giderken
bırakmadın buseni
Artık bulamazsın
benim gibi seni seveni
Ne arayan
oldu nede bir haber bırakan çıktı
Arkama onlarca
tenekeden kutular taktılar
Yanan bu
gönlümü birde onlar her gün yaktılar
Az merhametli
olanlarda onlarda baktılar
Ne arayan
oldu nede bir haber bırakan çıktı
En sonunda
beni bakır köye havale ettiler
Bensiz kalınca
hataların anlayarak özür dilediler
Artık senin
bana dönüşün olmayacağını bildiler
Ne arayan
oldu nede bir haber bırakan çıktı
Kul Mehmet’im
aşk acısıyla yanan bir kuldum
Aradım aşk
acısıyla yananı bulmaya koştum
Ne çok aşk
acısı çeken varmış bende coştum
Yalnızlığıma
üzülmedim bende uçmayan kuştum
Artık ne arayan
olsun nede bir haber bırakan çıksın
Artık aynı
acılarla yaşayanlarız Rabbim yüzümüze baksın
Mehmet
Aluç-Kul Mehmet