1
AŞK
Aşk
değil mi kâinatın yaradılış hammaddesi?
Gönülleri yakıp yıkar, katresinin bir katresi.
Aşkla
doğar ay geceye, aşkla düşer söz heceye,
Her doğan gün yeni umut, her çözümsüz bilmeceye…
Düştüğü
her gönül korda, allak bullaktır hayatlar;
Umurunda olmaz dünya, ne saraylar, ne de yatlar.
Varlığı
da yokluğu da her haliyle yakar canı;
Hasretle beslenir, büyür; yokluğu dondurur kanı.
Sevdiğine
şarkı söyler, renkli giysilerle Çigan;
Ney de nefes, sazda teldir, gönülde feryadı figan.
O
gıdadan tat tadanlar, gece gündüz sarhoşturlar.
Sonu olmayan sahili tek başına sarhoş turlar.
Hasret
yangınında güneş, dağlar efkâr kızılıdır;
Yaşadığı her bir sevda kaderinde yazılıdır.
Aşk
kimine mutlu akşam, kimine kara ferdadır.
O ne nurdur kalbe doğan, o en coşkulu sevdadır.
Sen
de güzelsin sevgili, yaşattığın aşk da güzel.
Sen mercekli gözler ile baktığım yer bize özel.
Hasret
devasa bir yangın, sevgiyi besleyen gıda;
Bu yangınla sınamasın yorgun aşıkları Huda!
Coşari
der, yürek gerek; sevdayı taşımak için.
Aşk lütuftur insanlara, insanca yaşamak için.
İbrahim COŞAR