Seni ben anlatamam çünkü anlatýlmazsýn

Anlatýlsaydýn ya son defa þair anlatýr

Sonunda son noktayý son cümleye koyardý

Anlatýldýðýn için anlatamam ben seni

Bir sýrsýn sen bilinen ama çözülemeyen

Hissedilensin ama hiçte görünmeyensin

Ýn misin cin misin sen gelince hoþ edersin

Hoþ ettiðin hoþ iken anlatamam ben seni

Yaðmur gibi sen kurak topraða bereketsin

Gönülde cennet çiçek gibi açan kokansýn

Yeþermeyen çöl olan gönlü sen yeþertensin

Sen hala yeþerirken anlatamam ben seni

Bakýþý dokunuþu cennetten sen almýþsýn

Seven gönlün içine habersizce dalmýþsýn

Ömür boyu içinde saraylar kurdurmuþsun

Saray hala kurarken anlatamam ben seni

Dizlere fer gönüle ilaç göze gülüþsün

Söylesene ne güzel sen tatlý bir geliþsin

Asýrlardýr yaþarsýn sen bak hiç ölmemiþsin

Sen yaþarken hep böyle anlatamam ben seni

Yüce Allah yarattý kulu ve kâinatý

Ýçine seni kattý ondan sonra yarattý

Ýki gönlü aldýn sen bir anda sen baðlattýn

Sen hala baðlatýrken anlatamam ben seni

Kul Mehmet’im seni ey aþk fazla anlatamam

Sen gönülde olmazsan âlemde yaþayamam

Cümle canlarla bende muhabbete dalamam

Muhabbet devam eder yazamam hiç ben seni

Mehmet Aluç /Kul Mehmet