Yine efkâr yine dert

Yine efkâr yine dert, yarý gece uyandým
Kalktým dikiliverdim, daldým daldýðým kadar
Elimde bir sigara, sandalyeye dayandým
Balkonda kalýverdim kaldým kaldýðým kadar

Göz attým gökyüzüne uzattým bakýþýmý
Düþündüm uzun zaman gurbete çýkýþýmý
Nasýl fark edemedim bu kadar çöküþümü
Saçýmý avuçlayýp yoldum yolduðum kadar

Oturdum tek baþýma, balkonun kenarýnda
Bir yandan acelem var iþim vardý yarýn da
Nice zorluklar gördüm ömrümün baharýnda
Onlarý düþündükçe doldum dolduðum kadar

Gençliðim þerit gibi göz önüne serildi
Acý, acý sahneler yüz hatlarým gerildi
Sanki dünya derdinin hepsi bana verildi
Sigarayý çektikçe soldum solduðum kadar

Daha dün bekâr geldim, sapasaðlam fidandým
Gurbet denen ormanda günden güne budandým
Kurbanlýk bir koç gibi, istikbale adandým
Sorularýma cevap buldum bulduðum kadar

Kimse yoktu etrafta, in ve cin uyuyordu
Ruhumda bir baþka ben, ne dersem duyuyordu
Gönlümü kemirerek içimi oyuyordu
Bana çok komik geldi güldüm güldüðüm kadar

Canýmý sýkýyordu, o andaki sessizlik
Bir yanýmda ürperdi, öte yandan hissizlik
Gurbet o kadar zor ki hele de kimsesizlik
Aðlayýp gözyaþýmý saldým saldýðým kadar

Ne için aðlýyordum kendim de bilmiyordum
Yaþlarým þýpýr, þýpýr, unuttum silmiyordum
O kadar üþüdüm ki içeri gelmiyordum

Sanki ruhum çýkmýþtý öldüm öldüðüm kadar

Bu garip memleketle hiç olmadý dirliðim
Hep beni meþgul etti geniþliðim darlýðým
Ne iþe yaradý ki, dünyadaki varlýðým
Doðduðuma bin piþman oldum olduðum kadar

Ozan Mikdadi