Zanamdaki yolculuk dostluğu dilde bıraktı.
İnsanın nefsi insanın içindeki insanlığı çökerti.
Dost adına nice güvenilen dağlara kar kardı.
Dostluk dilde var ama adı tozlo raflara kaldırıldı.
Düşenin dostu ne yazıkki olmuyur.
Dost görünümlü yüzler düştüğün hale uzaktan bakıyur.
Ekmek veren yok dil veren çok misali.
Ne yazıkki çoğalıyur örneği.
Gözlerimle gördüğüm kulağımla işitiğim.
Kimbilir daha nicelerini göreceğim.
İnsanın keşke olmasıydı böyle bir acı gerçeği.
Şiirin kalemide yazmasaydı bu kötü örneği.
Şaire görünen hayatın gerçekleri.
Şiir olur düşer kalemine.
Kaleminde şiir kağıda dökülür kelime kelime.
Herkes alır payına düşeni.
Gerçek dostlar kalır bu keimeler dışında.
Adı üzerinde gerçek dost söz söylemem onlar hakında.
Onlar yürür hakın ışığında.
Hak yiyenin dururum karşısında.
Her gün ölen vardır gönül nazarımda.
Nerdeyse yer kalmayacak vefasızlık mezarında.
Ne acılar yaşanıyur bu hayat pazarında.
Hepsi görülmez görüldüğü kadar dökülüyur kağıda.
(
Dostmu Kaldı başlıklı yazı
ÖNDER_34 tarafından
27.03.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
