Online Üye
Online Ziyaretçi
Bazen sıkılırım sığmam bu gök kubbe altına
Bir dost yaren yaklaşır
mı yalnız olan canların yanına
Karanlık gölgesi ile
sarmasın afakı
Yoksa göremeyiz bizim
için doğan şafağı
Gürlemeli imanla her
gönlün sesi
Yoksa kısacaklar bu
bedende çıkan her nefesi
İstilaya koşar batı
denilen rezil medeniyet
Bu kadar çirkefliğini
şimdi gördün etme sen hayret
Çanakkale de vatanı
işgal ederken
Mehmetçik onlara vatan
size ait değil girilmez derken
Binlerce şehit kefensiz
Çanakkale de
Binlerce Allah nidası
çıktı tek bir nefeste
Emanettir vatan bayrak
bu toprak
Toprağa düşmüş şehidim
baksana alnı apak
Garbın afakını sarmış
nefret
Bize ulaşacaktır haktan
gelecek olan Nusret
Zamana ve mekâna
bakarak sanmayın ıssız
Bazen yaşanmıyor
olmadan sızı yalnız
Alınlar beş vakit
secdede
Hani Çanakkale de düşman
olarak gelenler nerede
Engin imanın deryasında
gezindik
Düşmana sizin değil bu
vatan bayrak dedik direndik
Düşman hala istila
derdinde
Dersini almamış galiba
ister yinede
Afaklar şehitlerin
gözleriyle bakar
Düşman gözlerimizde
şehitlerin nurunu hiddetini görünce kaçar
Ey düşman adımların
niyetin mahşerse
Yıkarız sizleri
yıkılmayız imanımızla gönüller birliği severse
Çiğnetmeyiz size bu ata
yurdu
Daha dün Çanakkale de
sizleri kimler vurdu
Afakı sarsa da düşman
Yıkılmaz afak varken
bizde bu iman
Hak verdi imanla zaferi
bize
Tekrar yıkılacaksınız
söylüyorum yine size
Aydınlığı karartamaz
karanlık
İman ki gönülde sönemez
bir aydınlık nurdan canlılık
Zafer İslam’ın inananların
olacak ey zalimler
Size ait olmayacak
artık ne dünler nede bugünler
Mehmet Aluç /Kul Mehmet