Online Üye
Online Ziyaretçi
…ZİNCİRE VURULMUŞ BİR YALNIZLIK
/yalınayak dolaşıyorum içimin koridorlarında
/hislerimin cellâdı gülücükleriyle
dolaşıyor
/insanlar arasında
/ellerindeki buz parçalarına
sarıp tebessümlerini
/”dostluk” adına tezgâhlıyor
/şiire eğilmiş şair/e gibi
suluyor sahte yürekleri
/oysa bilmiyor ki,şiir adına
yutturdukları
/Diazem’den başka bir şey
değil
/karanlık yanını sözde zarafetiyle
perdelemeye çalışıyor
/ruhun uçsuz bucaksız
derinliğinde kıvranan mavi tohumları
/rengârenk bir falezin
kenarına dikmek yerine
/diksiyonu bozuk bir
sırıtışın gizemine bırakmak niye ?!
/kenarlarını sorgulayan
karenin,
/köküne inme sevdası değil mi
/zaten bizi açmazlara
sürükleyen ?!
/derme çatma bir iskemlede
oturan bir ruhun
/dışa vurumu da biraz topal,
/çokta kördür
/zincire vurulmuş bir mavinin
yeşermesi
/inkişâf etmesi,özgürleşmesi
ne kadar zorsa,
/işte,yukardaki ruhunda
/üç aşağı beş yukarı sonu aynıdır
/kalemimin serzenişleri kâğıt
üzerinde arttıkça,
/esridim…
/rahatladım…
/gülümsedim bile.
/ama
/ama kelimelerime sıçrıyor
yalnızlık
/çok pahalıya alıp
/çok ucuza satıyoruz
kendimizi, değer/li/lerimizi
/peki,değer mi ?
/değiyor mu ?!
/değdi mi?!
…..gece yalnızlıklarım 21:30
/20 nisan 2017