Davut peygamberin çocuðu olmuyor.  Yaþý, öyle seksen doksan da deðil.  Kýrklarda.  Bir gün tanrýya, “Bana bir evlat nasip eyle. Sana kurban etmezsem namerdim,” dileðinde ve söz veriþinde bulunuyor.  Tanrý, dileðini kabul ediyor.  Davut peygamber çocuðunun,  genç ve asil karýsý Hatçe’den deðil de yirmi küsur senedir kahrýný çeken kölelikten azat ettiði karýsý Sema’dan olsun istiyor. Aslýnda, tanrýnýn vaadini sýnýyor. Bir süre sonra hakikaten, bunca yýl kýsýr olan Sema kadýn gebe kalýyor. Tabi, dünyalar onun oluyor. Genç ve asil Hatçe kadýn küplere biniyor. Dokuz ay on gün sonra Sema kadýn, dünyaya bir kýz çocuðu getiriyor. Geniþ bir dini törenle suda kutsanan bebeðe Ýsminaz adý veriliyor. Hatçe kadýn, köpürüyor görünse de, “Bizim adam kýsýr deðil. Yakýnda beni de hamile býrakýr” diye içten içe seviniyor. El bebek gül bebek  büyütülen ve cici bir kýz olan Ýsminaz, kýrlarda kelebek kovalamayý çok seviyor. Kýzýný kurban etmeye kýyamayan Davut peygamber, sözünden caymak istiyor.  Hatta bir keresinde;

“Ben kadýn mýyým ki sözümde durayým,” bile diyor.

Ama, iyilik meleði geceleri rahat býrakmýyor kendisini.

“Kýzýn Ýsminaz,  kurbanlýk çaða geldi. Sözünü yerine getir.  Namertliðe toz kondurtma. Söz vermek baþka bir þeye benzemez,” diyerek kafasýna devamlý fit sokuyor.

Ýyilik meleðinin baskýlarýna daha fazla dayanamayan Davut  

 peygamber, Sema karýsýna yalan söyleyerek kýzýný kelebek tutmak

için daða bayýra götürüyor. Yolda giderlerken iyilik meleði Davut peygamberin kulaðýna,

“Vazgeç. Sözünden bir kere dönmekle bir þey olmaz,” diyor.

Davut peygamber de; “Sözüm söz. Yoksa, namertliðe halel getirdin

diye tanrý beni cezalandýrýr,” diyerek kararlýlýðýný belirtiyor.  Davut  peygamberi kandýramayan iyilik meleði bu defa cici kýzýn kulaðýna;

“Baban seni kesecek. Annene kaç,” diyor.

“Babam beni çok sever. Asla kesmez,” diyen Ýsminaz, sekerek gitmekte iken dönüp babasýnýn elini tutuyor. Birlikte yürüyorlar. Bir kayanýn dibine gelip durduklarýnda  Davut peygamber, niyetini kýzýna söylüyor. Güzeller güzeli Ýsminaz;

“Kurban olmak istemiyorum!” diyerek feryadý figan ediyor.

“Hani beni çok seviyordun? Sen nasýl babasýn? Ýnsan kýzýný kurban eder mi? Aklýndan zorun mu var?” dese de babasýný sözünden döndüremiyor.  Davut peygamber;

“Cehennemde yansýn bu dilim

Bir söz verdim ki dönemem…”  (1)

Þarkýsýyla kýzýna bir mesaj vermek istiyor ama gerisini getiremiyor.  

Yere yatýrdýðý kýzýnýn ellerini ve ayaklarýný baðlýyor. Yalvarýp yakaran

dilini susturmak için aðzýný bantlýyor.  Debelenen kýzýný diziyle bastýrýp,      

torbasýndan çýkardýðý satýrýn keskin olup olmadýðýný kontrol için yan     

tarafýndaki kayaya vuruyor. Kaya, peynir dilimi gibi ikiye ayrýlýyor. 

Davut peygamber, bir ustura keskinliðindeki satýrý kýzýnýn gýrtlaðýnda çalýp onu boðazlayacakken gök gürlüyor. Þimþek çakýyor. Rüzgar savuruyor.  Bulutlar yarýlýyor. Azrail, boynuzundan tuttuðu bir keçiyle iniveriyor. Davut  peygambere;

“Ýsminaz’ýn yerine aha bu keçiyi kurban et,” diyor.

Bu öyküde adý geçenler ve sözler külliyen yanlýþtýr.  Ayrýca öykü,

Kuran-ý Kerim’in bir suresinde kýsa olarak geçen bu dini olayý alaya almaya yönelik de deðildir. Bu yanlýþlama öykü, sürekli yanlýþ yapanlara, kýssadan hisse olarak deðiþik adlarla kýsadan anlatýlýr. Az buz öykücü geçiniyoruz ya, biraz süsleme yaparak az sonraki olumsuzluklara geçmeden önce yüzlerde küçük birer aydýnlýk olsun istedim…

Bu öykü neden mi dile getirildi? 

Ülkemizde; akla hayale gelmeyecek öylesine yanlýþlar oluyor ki, öyküdeki yanlýþlýklarý katlamalý solluyor. Hele bazý olgular var ki bunlar,  yanlýþlýktan da öte. Kadý kýzýndaki hatayý bile görürken kendimize toz kondurtmuyoruz. Sanýrým yanýlgýlarýmýzýn temel nedeni bu…

Bana göre en büyük yanlýþlardan birisi de halk oylamasýydý. Daha baþlangýçta kendisi apayrý bir sorun oldu.  Darbe giriþimi sonrasýnda oluþan birlik beraberlik ortamýný bozarak ayrýþmayý daha da körükledi. Halk oylamasýna konu olan olgunun sonuçlarý da, söylendiði gibi olmayacak.   

“Geçmiþ, geleceðin aynasýdýr,” derler.  Bazý þeyleri görmek için müneccim olmaya gerek yok. Geçmiþi iyi okumak yeterlidir.

Ülkem ve milletim için yanýlmýþ olmayý diliyorum…

Veysel Baþer

(1)     Rahmetli Kayahan’dan  uyarlama.