EY
AŞK NELERE KADİRSİN
Karanlık
gece neden süngüledin
Sinemdeki
yalnızlığı
Yüreğimin
koynunda uyuyan
Hasretin
canı yandı
Acılarımı
uyandırdı
Sessiz
çığlıklarım yankılandı
Kalmadı
hikâyemi duyan
Ne
öldürüyor bu yara
Ne
de ulaştırıyor nazlı yâre
Yaşar
gibi yaparken
Toprağın
yüreğine
Başımı
koymuş
Ölümle
tanışıyorum
Bu
gece nöbetçi subayıyım
Ruhumu
firara gönderdim
Kapıyı
çalarken zikrimle
Başım
yerde bekliyorum
Kalbimin
çığlıklarıyla
Gözlerim
ağlıyor
Karanlığın
kahrı vuruyor
Suratsız
geceyi
Gönlümü
büyük bir hüzün dolduruyor
Siyah
inciler topluyorum
Karanlığın
en derininden
Melekler
dokunuyorlar gönül telime
İncitmekten
çekinerek
Sırrı
bu olsa gerek aşkın
İbrahim’i
ateşteyim
Ateşten
bir kor yüreğim
Yanmakta
bedenimin her zerresi alev alev
Söndürme
yangınlarımı
Ey ağzında
su taşıyan karınca dev
Gözyaşlarımı
sun aşk ateşine
Ey
barışın temsilcisi güvercin
Ateşte
sensin
Suda
sensin
Ey
aşk nelere kadirsin!
05-06-2012
Şair,
Burhan AKSU