YOLUN SONU

 

Ya yolun sonunda yarda ölüm

Ya da ömrün sonunda yerde ölüm

Belki

Bir gün yalnızlığımda geliverir gülüm

Son bir nefes çekemeden kokundan içime

Gözyaşlarım düşse de gözümden

Adın düşmeyecek ey sevgili dilimden!

Ateşi sönmeyecek aşkının ölsem bile özümden

 

Belki de

Yolun herhangi bir yerinde

Sonsuzluğa ulaşmaktır ölüm

Ölümsüzlüğün sırrını yaşamaktır

Ömür denilen hediye

Ölümü beklerken oyalanmaktır

 

Belki

Mevsimlerden bir sonbahar da

Sararmış bir yaprakla beraber düşerim

Toprağın soğuk yüreğine

Ve sinemde kopan fırtınalar

Üşütür can kuşumu

Uçuverir haber vermeden

Haberimi götürür öteler ötesine

 

Belki

Yolun sonunu göremeden

Süre doldu der bir münadi

Ölüm meleği alır götürüverir sonsuzluğa

Kanatlarının arasında

Kaf dağının ardına

 

Belki de

Yolun sonuna ulaşırım

Sarıverir ölümsüzlük ruhumu

Kader bu bilinmez ki ne yazdığı

Belki bu son satırlarım

Satırlarda son sözlerimdir

Son kalp atışlarım

Son yürek yakışlarımdır

Kim bilir!

 

          23-11-2012

Şair, Burhan AKSU

( Yolun Sonu başlıklı yazı mihrimah tarafından 6.05.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.