ÖLDÜ HAYATA YÜREK
Bir
sonbahar mevsimi
Hayatın
ve ölümün gerçeği
Kışın
habercisi dökülen sarı yapraklardan
Etkilenip
bir ders çıkarmadın mı can?
Nadasa
mı bıraktın yoksa gönlünü?
Gelecek
baharlardaki sevgilere
Ondan
mı tükenmiş yüreğindeki heyecan?
Hüzün
sevgi denizinin dibinde mercan
Ay,
kollarıyla karanlığı saran nurlu ışık
Yüreğime
dokunuyor yalnızlığın eli
Kısılıyor
çaresizliğin aciz sesi
Sessizlik
sükûtumla barışık
Hasret
sözlerinin feryadı acıtıyor kıyasıya
Hayallerime
yuvarlanıyor resimler
Filim
şeridi gibi peş, peşe
Beyazlar
giyiniyor mavilerin üstüne
Sonsuzluğun
kapısı bakımlı gökyüzü
Hasret
yokluğa saklanan hüzün
Ben
insan olarak dünyanın üstünde
Allah’ın
yarattığı en kutsal yüküm
Kapılarda
beklemekten zamanla
Yorgun
düştü eşikler
Nice
sevdaları büyüttü
Hasret
ninnisiyle sallanan beşikler
Yansınlar
diye sevda ateşlerinde
Tek
başına bıraktı âşıkları hayat
Yaşatmak
isterken yenildi zamana
Öldü
hayatın sanal zevklerine
Yalnızlığın
hüznünü yaşayan bu yürek
Ve
hamd ile şükrederek her âna
Üstüne
toprak attım birkaç kürek…
02-12-2012
Şair,
Burhan AKSU