.
Bana bir masal anlat anne!
Yoruldum gerçeklerden.
Ballý öpücükler kondurup yanaklarýma
Uykularýma uðurla beni,
Pembe bulutlara as küskün hayallerimi.
 
Bir masal anlat anne; sonsuz gökleri olsun.
Bir masal ki, cennetin dengi olsun.
Pervazlarda fesleðenler salkým saçak…
Bahçelerde ak sümbüller pýtrak pýtrak…
Düþ köprüsü, renk cümbüþü
Ebemkuþaklarýný anlat.
 
Çiskin yemiþ papatyalarýn baþkaldýrýþlarýna inat,
Suskun karanfillerin iç bayýltan yanýklýðýný anlat.
Tütün kolonyalý ipek mendillerin,
Sevda benekli naðmelerin,
Göðse vurgun, siyah - beyaz resimlerin
Güzelliðinde olsun, “ah çektiren” her nakarat.
 
Anlat düðme dudaklý can parelerini anne;
Saçlarýna þeker tadýnda, altýn kelebekler konsun.
Ahþap evlerin küflü, toprak avlularýnda
Çýðlýk çýðlýða koþuþan bücürler,
Kýrk harami hazinesini bulsun.
Mübarek elini öperken taze bir bayram sabahýnda,
Burnuma kestane kokularý dolsun.
 
Çok özledim Kaf daðlarýný,
Cüceleri, devleri, Zümrüdüankalarý,
Peri padiþahlarýný, yoksul çobanlarý;
Sen anlattýkça eteklerim havalanacak.
Kýrmýzý pabuçlarýmýn ruganýna
Aynalý kayanýn hayaletleri yansýyacak.
Deva olacak yorgun ruhuma anne,
Deva olacak.
 
Hazýr deðilim büyük göçlere,
Sabýr dileklerine, rahmet dualarýna.
Razý deðilim öksüz kalmaya; ne olursun,
Son kez bir masal anlat bana anne.
Ýçinde anneler ölümsüz olsun.
 
Mücella Pakdemir