Gönülleri okşayan sözü bulamadım ben
Hevesim vardı amma Şair olamadım ben
Özür dilerim ustad cahil egoma kandım
Bir çift tatlı söz ile kendimi Ozan sandım
Yoksulların derdine ağıtlar yakamadım
Kimsenin kulağına öğütler takamadım
Bana göre değilmiş heceden kalıp dizmek
Yaralı yüreğimle saz keman çalıp gezmek
Bilgiye dair birşey düşünüp yazamadım
Memleket soyanlara kükreyip kızamadım
Etkin tarzım olmadı şöyle kendi özümde
Yalanlarım var idi söylenen her sözümde
Şu kopası dilimle çok dostlar yaraladım
Tertemiz sayfalara hep dertler karaladım
Aşktan sevgiden konu bulup işleyemedim
Has bahçenin gülünü yatıp düşleyemedim
Şimdi af diliyorum üzdüğüm kimler varsa
Bir tek şehirde değil Edirne’den tut Kars’a
Yazdığım çilelerden beni nadan bilsinler
Hecemden nesir alıp ummanlara dalsınlar
Sözüm ağır dokunur sert kemik gibi dilim
Şahin’der ne olacak böyle yaramaz
halim
Almanya
Ali Şahin (Azizoğlu)