İBRAHİM’DEN COŞARİ’YE

 

Yıl dokuz yüz elli üç, günse Temmuz’un biri;

Tan yeri ağarmakta, vakit sabahın dördü.

Bir doğum oluşmakta, dile düşer tekbiri,

İlk nefes aldı bebek; ağladı, gülüverdi.

 

Doğunca bu dünyaya oluşum kesesinden,

İlk ezanı dinledi babasının sesinden.

İlk sıcaklığı tattı annenin nefesinden.

Yürüdükçe kendini sokağa salıverdi

 

Çamurlu köy yolunda yalınayak seğirtti.

Önce baba ocağı, sonra okul eğitti,

Kendi doğrularına yalnız olsa da gitti.

Gün geldi vicdanıyla baş başa kalıverdi

 

Yıl yılı kovaladı, hayat bedeni dövdü;

Kimi hor gördü onu, kimi methetti övdü

Kimi dalgayı geçti, kimi gerçekten sevdi;

Aşk denen hastalıktan yüreği soluverdi

 

Yunus rehberdi ona, insan var ereğinde;

Özgürlüğün bayrağı çekili direğinde;

Sonra şiir keşfoldu duygulu yüreğinde;

İbrahim, böyle böyle Coşari oluverdi.

 

İbrahim COŞAR

( İbrahimden Coşariye başlıklı yazı İbrahim COŞAR tarafından 30.06.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.