1 Şiir Gözlü Ferman...



ŞİİRİN HİKAYESİ BELKİ DE HİKAYEDEN UZAK GERÇEKLERİN SATIR ARALIĞI...

 

Zanlı mısraları meşrep bilen yanılgıda kıstırılmışlığımız; bir hükümden bir yüküme teyelli.

 

Zamanın ara duraklarında süregelen hele ki hicabın deviniminde, aşkın zaruri yetinde bir de yetim bir mısrada başımızın öne düşen telaffuzu.

 

Israrcı aralar veriyor zamanda asılı kalmışlığı bir boyutsuzluğun bir de sona rücu eden beynamaz fermanlar.



Kavşakları emirlerin,

Lahit biçiminde evlerin her biri,

İçimizin sessizliği vururken dışa,

Irmak dolusu kanla yıkanan dünya

Hele ki bir de yıkılmışsa başımıza.

 

Bir hatırada saklı belki de mutluluk,

Belki küçük bir çocuğun çatık kaşlarında.

Annesinin elinde kibrit;

Yakmak isterken dünyayı

Yıkılmasın yeter ki miniğinin yüreği de

Katmerli acılardan nasiplenmekse

Korumak adına bebeğini

Yine kınında deryalar dolusu hüküm,

Büklüm büklüm dökülürken kırıkları dünlerin.

 

Örmek adına yeni hikâyelerini

Yine elindeki kabzaya attığı çentik

En azından yüzünden düşenin binde biri

Olmasın diye bin parça.

Kâğıttan kalemi

Seyrindeyken yüreğin neferi;

Şiir yüklenmek her yeni gün

Hem de surelerden yansıyan hikmetin

Yüzü suyu hürmetine.

 

Derdin biri bin para:

Kim mi?

Adına şair denen dervişin.

Kefil olmaksa evrene,

Satmaksa namert tokuşlarını iblise

Yine dünyayı kurtaracak şiir dediğin

Bile yeter, sen ki

Kıblende azası kayıp kimlerdensin?

Sen ki başını koyduğunda secdeye

Kendinden geçenlerdensin.

 

Şiir yüzlü adam ve kadınlarla örmeli yeni baştan

Ve şiir başlıklı hayatlar sunmak peşi sıra

Hele ki hikmetin bir sureti iken

Kefen niyetine büründüğün yorgun hüküm,

Yormak ya da yordarken

Ansızın kıstırıldığın o garip düğüm.

 

Deli divane şiir pazarında ne çok akit;

Ne de veryansın,

Varsın sen de bir dilek tut,

Aşka ada,

Adaklarını ör ve koy başucuna.

Sondan başa görmekse arş-ı alaya çıkan,

Baştan sona devrilen her beyiti de

Çok görmeden içmeli hayatı

Hem de doya doya.

 

Bir kabri bir de şiiri sevdim, diyen kaç insan?

Kaç yürek hele ki neferi kâinatın olmaya aday

Kaç suret?

Yine keramet bellediğin,

Giyindiğin ama giydiremediğin,

Değer hem de nasıl değer:

Bir şiire bir de aşka doymayan nice

Şiir gözlü ferman.

( Şiir Gözlü Ferman... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 8.07.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.