1
Herkes gülerken görür, yerken de kaşık kaşık
Kahkaha atar ama ruhunu güldürmüyor!
Ne hikmetse neşeli, sanki gülmeye aşık
Bir havalar, havalar güruhu güldürmüyor!
Savaşın içinde hep, kan görmeye doymuyor
Ağlarım diye sebep, soğan bile soymuyor
Yetim görse kaçıyor, dirlik verip koymuyor
Zalimlerle bir olup mecruhu güldürmüyor!
Abuk subuk konuşur, eğlenmektir amacı
Kim varsa yakını, bu yüzden yaşar utancı
Tanıyan değiştirir yol, seçerde yamacı
Kendisine benzeyen matuhu güldürmüyor!
Terörden nemalanır, yaşar mağaralarda
Yedi düvele kanar, zalimdir davalarda
Ölenleri geldikçe ağlatır, yaralar da
Doğduğu memleketi, Eruh’u güldürmüyor!
Gizli saklı ne varsa söyler durur sahnede
Oyundur hep güldüren oynanır iki perde
Anlaşılınca sonu, dil değiştirir kahpe
Şerrine şer katsa da, şuhunu güldürmüyor!
Hep bana der her sözde, dünya doyurmaz gözde!
İnsan değildir özde, gör, göz bağını çözde
Anlatsa, günah ile gitsen yanarsın közde
Kurtuluşu olacak, Nuhunu güldürmüyor!
Saffet Kuramaz