Online Üye
Online Ziyaretçi
Kaldır başını ey yetim çocuk
Çöl kumuna bulanmış somun ekmek elinde
Yüzünde kara elmas lekeleri…
Sordum çöpten bulmuş o ekmeği
Bu gün kısmetli, olacakmış akşam yemeği!
El açsa derlermiş pis dilenci
İş istese derlermiş yoktur çalışma bilinci
Adı çıkmış bir kere…
Kimi çocuk ana babasına isyan eder kıymet bilmez
Kimi çocuk ana babası olmaz, yetim çocuk gibi hayatta gülmez
Kimi ırkını seçemez, ne kadar dilese kaderini geçemez
Kimse kimsenin gözyaşına bakıp da silmez!
En doruktan kar eridikçe başlar cılız akış, okyanus olur
Neyle başlarsa başlasın, şükrederse balığın karnından çıkan yetim, Yunus olur
Bizi bel altından vuranlar sus pus olur
Yeter ki, Rabbimizi bilelim…
Ey yetim çocuk, neyse günahın bizimdir ahın
Seni hazırlıyor geleceğe adaletli şahın!
Bekle, yaşamı nefesinle itekle
Hayata tutun istekle…
Neler değişiyor kalpteki aşkla, değil bilekle
De, Ya Sabır!
Saffet Kuramaz