Geçmiþ yakar beni, inceden ince,

Hayatým geçmiþle, karýlýr babam.

Hep yüreðim yanar, baba deyince,

Sensizken bedenim, yorulur babam.

Hiç mi    okþamazdý,  saçýmý  elin,

Neden bilmiyorum, hep kýzgýn dilin,

Arada    gözünde,   birikir     gölün,

Sen  gizlesen  bile,  görülür  babam.

Þöyle bak bizlerde, evladýz sana,

Et týrnak olmuþuz, karýþtýk kana,

Anlamý  var mýdýr,  söyle cihana,

Neden kimi evlat, sürülür babam.

Bunca     keder    bizi,   itti  uzaða,

Düþmüþüz ey babam, böyle tuzaða,

Götürürler   bizi,   çýplak   kýzaða,

Orada   mahkeme,  kurulur babam.

Adalet     daðýtsa,    nasýr     ellerin,

Þefkatle   söylese,   dudaðýn   dilin,

Sevgiyle   sarýlsa,  boynuma  kolun,

Görürsün boynumuz, burulur babam.

Belki de kýzarsýn, bu söz ne diye,

Meramým arzuhal, etmektir siye,

Hayatým borç dolu, hep veresiye,

Gün gelir hesabým, dürülür babam.

Velhasýl  Âdemin,  özlemi sevgi,

Dudaklarýn  bile, düzlemi  sevgi,

Allah’ýn  kulunun, gözlemi sevgi,

Kim bulursa bulsun, sarýlýr babam…

Adem Efiloðlu