satır satır yazıyorum seni
açtığım beyaz sayfalara
hayalin beliriyor karşımda
önce gözlerini çiziyorum
sonra başlıyorum bizi anlatmaya
sessiz sessiz konuşmaya
arada bakıyorum gözlerine
işte o an
gözyaşlarıma dokunur gibi bakıyorsun ya gözlerime
kahroluyorum
isyan çığlıkları başlıyor içimde
bastıramıyorum yetmiyor gücüm
bazen dayanılmaz oluyor sensizlik
acılarım katbekat artıyor
bitsin kabuslarım
tebessümle uyanmak istiyorum uykularımdan
sanki hiç gitmemişsin gibi
hep kal yanımda
çok özledim seni yar
unuttum gözlerinin rengini
söyle hangi renkti
uzaktan sevdim ama yanındaymışım gibi
sana sarılamasam da
kokunu çektim içime her gece
sayıkladım ismini hece hece
teninde gezdi ellerim sabaha dek
hissettin mi .....
Refik
02 .08 . 2017
İstanbul
