Beni anlasana.

Nerede kaldýn?
Yokluðun azap gibi geldi bana.
Sen yoksun diye bir sessizliðin içine çakýldým kaldým.
Tam sana ihtiyacým varken kayboldun.
Beni anlasana.
Kader’ midir benim bu yalnýzlýktan çektiðim.
Her aným iþkence gibi geliyor bana
Beni, anlasana.
 
Neden ben çöküyorum adým, adým
Neden?
Yalnýzlýðým neden durmadan, gözlerime yansýyor
Uykuludur halim.
Neden uyanmak gelmiyor içimden.
Beni, anlasana
 
Gözlerim yoðun düþtü uzaklara bakýp durmaktan
Kahrediyor kaderime aklým.
Bir dost.
Dost istiyor, dost caným.
Ey benim, ezadan cefadan kurtulmayan baþým.
Beni, anlasana
 
Elim ayaðým kaderim prangalý
Ýsyaným var, kendime
Ýsyaným.
Yalnýzlýðým yara açtý içimde.
Neyleyim dost denecek dost yoksa etrafýmda
Neyleyim, malý mülkü.
Yalnýzlýðým, içimde depreþmiþ bir yara gibi beni yer tüketirken.  
Beni, anlasana.
 
 
 
 
09 Aðustos 17
Ahmet Yüksel Þanlý er