Cıvıl cıvıl
insanlar, çocuklar, sevgililer.
Yer bulunur
herkese, mutlu ve saygılılar.
Çabuk geçti o
günler seneye kaygılılar.
Hüzünlenen bu
yoksul geçmişe daldı yine.
Rengarenk
şemsiyeler dizilirdi sahile.
Rastlanmadı
pek çok gün olumsuz bir fiile.
Yazdan kalma
son güneş ufku boyar kızıla.
Bir bir gitti
gelenler, sahil boş kaldı yine.
Tanışıp
kaynaştılar, çok şehirden her kesim.
Yazıldı aşk
sözleri, çizildi kumdan resim.
Kalacak
anılarda özde saklı bir isim.
Kumsalda ki
izleri dalgalar sildi yine.
Kolay mı
yalnız kalmak, arar oldum bir sesi.
Sıkışıyor
ciğerim zor alırım nefesi.
Tutuldum olmaz
aşka kıramadım kafesi.
Kasvet çöktü
gönlüme, göze yaş doldu yine.
Eser soğuk
rüzgârlar, üşütür artık teni.
Yaşlılık başa
bela zor taşıyor bu canı.
Bir kadim
dosttan başka kimse aramaz beni.
Gökyüzünde
bulutlar, bak! Eylül geldi yine.
Deniz, tekne
ve sahil, bir sen eksiktin gülüm.
Yok mu kötü
kaderim? Olmaza sürdü yolum.
Tanrı’nın
yarattığı aşka aşık bir kulum.
Sana ait
umutlar zamansız öldü yine.
Vefasız o
güzele geçmedi asla sözüm.
Uzamış saç ve
sakal bu günlerde pek yozum.
Ne yapsam da
sönmüyor kalbimde tüten közüm.
Oynaşan şu
martılar halime güldü yine.
Kalmadı siyah
bir saç bu akılsız başımda.
Boşa bekler
dururum şu kocamış yaşımda.
Sanmam ki O
gelecek, ekim sonu, kasımda.
Bir ayrılık
şarkısı uzaktan çaldı yine.
Deryada gezer
Macit kimse bilmez halini.
Okşar durur
dalgalar derme çatma salını.
Tutuyor huzur
ile sevdiğinin elini.
Bir mevtanın
salâsı düşünü böldü yine.
MehmetMacit
20.09.2017
Dikili/İzmir