M.Ö. IV. yy. da yaþamýþ olan Sirakuza kralý/tiraný Dionysios (Diyonisos), basit bir aileden yetiþmiþ olmasýna raðmen, cesareti ve kurnazlýðý ile devrinin önemli hükümdarlarýndan biri olmayý baþarmýþtýr.

Döneminde Sirakuza, bölgedeki en güçlü devletlerden biri haline gelmiþtir. Demokrasiyi savunan ve zenginlere karþý halký tutar görünen ama aslýnda tam bir tiran (despot) olan bu kurnaz devlet adamý, gaddarlýðý ile tanýnýrdý.

Dionysos’un Demokles adýnda bir nedîmi vardý. Demokles, efendisine durmadan iktidarýn nimetlerinden, rahatlýðýndan, kolaylýðýndan bahsetmektedir. Dionysios, Demokles’e bir ders vermek ister. “Senin de bir süre krallýðýn mutluluðunu tatmaný istiyorum.” diyerek tahtýný bir günlüðüne ona býrakýr.

Demokles tahta sevinerek oturur. Gel gelelim, tahtýn tam üstünde, bir tek at kýlýna baðlý olarak asýlý duran bir kýlýç vardýr. Her an baþýna düþecekmiþ gibi duran kýlýç, Demokles'in tahtta deðil mutluluk, devamlý bir huzursuzluk ve endiþe ile oturmasýna neden olur.

Bu hikâye, ister kral olsun ister köle, bulunduðu konumda her an tedirginlik içinde yaþayan ve her an bir tehditle yüz yüze olan insanlarý anlatmak için kullanýlýr. Bu günkü “Demokles’in Kýlýcý” deyimi de oradan kalmýþtýr. (Efsane)