Gün..
yine karamış,
yalnızlık sessizce içine almış
Fark
ettiğim ne kalmışsa
yediğim vurgunları sıralanmış,
Zaafa
Hesapsızlığa
Olan aymazlığı mı hatırlatmış
Onca
zaman ben dedirten
ne varsa yüzsüz karşıma çıkmış
O an
Nedense ruhum
daralmış ve ter bırakmamış
Kime
söylemeliydim,
perişanlığı mı gizlemeliydim
nazargah olduğunu hissetmeliydim
Neden
berduş nara atar, can sıkar
Suskun
hıçkırıkları o vakit
varoşluğun bendinde
karşısına çıkar, acziyeti yaşar
Kaçmak ister,
Etrafına endişeyle bakar,
imdat arar, ruhunun
derinliklerinden korkar ne yapar
Akıl
zail olmuştur,
hissiyat şaha kalkmıştır
ve sessiz çığlığı
hakikat farkıyla hiç duyulmaz ağlar
Hiç..
Kimseyi hor görme
kendi nefsinden başka
Telakkiler
içinde kaybolup,
iradeni maslahatla öldürme
Aşk
fetrettir kalbi ülviyettir
Nezaket sevginin dilidir,
Edep
gönlün payesidir
tevazu ise takva içinde
bir sabrı edep olan enginliktir
Bilmediğin,
kani olmadığın ne varsa o an,
onun hakkında zaafa hiç bakma
Şeref,
ruhun ve kalbin şanıdır
Aşkın
didarın da
ne hikmetler saklıdır,anlamak
ve azmetmek kul için farkındalıktır
Merak
etmek ve fakat
irfana koşmak için aklı ve iz'anı
istişareyle karara gitmek sevdadır
Ölüm
akıl ve idrak
sahiplerine ziyadesiyle yakındır,
Aklını kaybetmiş nefesler hüsrandadır
Mustafa Cilasun