Kendini Kanatsız Melek Sanmasın
Bir çift kanat verin taksın sırtına
Kendini kanatsız melek sanmasın
Tadına doyulmaz bal özü gibi
Kara kovanlarda petek sanmasın.
Kesilmiş ayağı yerden bir kere
Bilmiyor düşecek birgün ters yere
Yalanla dolanla girip kalplere
Yaptığını asla etik sanmasın
Hayattan zerrece bir ders almayan
Derinden üzülüp pişman olmayan
Ah alıp can yakıp safa gelmeyen
Yenilip bükülmez bilek sanmasın
Bir ayna verin de dönsün yüzünü
Evire çevire görsün özünü
Bence açsın artık o kör gözünü
Kendi çukurunu dölek sanmasın
Tutuklu kalalı malum hazrette
Saatinden sene çıktı hasrette
Yontulalı yıllar oldu gurbette
Kölesini sakın kütük sanmasın
Günahların yükü çok ağır gelir
Her iki cihanda bedeli olur
Ömür geçicidir bir gün son bulur
Sakın ha yıkılmaz direk sanmasın...
Gülseren MORKAN
