Online Üye
Online Ziyaretçi
söyle be şair
toprak olmazsa aşk olur mu...
insanlık,
müebbet yemiş bu izbe şehrin beton zindanlarında
dostluk ise
firar etmiş masal kitaplarına
toprak kokusuna hasret bu şehirde
gün geceye,
gece sarhoş nefeslere düşüyor
neon ışıkları gizliyor
duvarlarının kırışmış tenini,
gizli hesapların makyajı akıyor en kuytu kaldırımlarına
bak be şair
mehtap bile küsmüş, örtmüş üstünü artık
çıplak poz vermiyor kentin sisli gözlerine
aşklar ise,
kimlik değiştirip cüzdanlara sıkışmış
köşe başı bedenlerde pazarlanıyor gecenin uzunluğu
artık
sevgi yerine
hüzün tütüyor bacalardan
hayat ne garip be şair
her şeyin bir bedeli ödeniyor
düşün
aynalara küs bir tırtıl
biliyor ki
günü geldiğinde aynaları çatlatacak,
biliyor, çerçevelere sığmayacak güzelliği
bir yudum yaşam için
yaşanacak bir bedel ödeyecek
ya insanlık..
ilhanaşıcı