Ne boðulmak mümkün ne de doymak.

Birbiri ardýna gelen renkler,

Gökkuþaðýnda saf tutarlar.

Bazen karýþýrlar ayný zeminde.

Farklý farklý insanlar gibi,

Evvelden ayný yeminde,

Buluþup hasbihal ederler.

Böyle bir þey tabiatýn ahengi,

Siyah beyazla güzel,

Beyaz siyahla anlamlý.

Ah ne güzeldir kuþlarýn mýrýldanmasý.

Týpký insanlar gibi dillerinde tekbir.

Kalplerinde hoþnut bir rahmet ile…

Renk ahenk ve tabiat,

Ýnsanla güzel.

Ey insanlarýn en üstünü,

Ey kullar arasýnda;

Allahtan en çok korkaný.

Ey maþukun habibi.

Güller içinde bir gül bahçesi.

Ümmeti de su serp yüreðimizdeki yangýna.

Ümmet duana muhtaç…