ÖLSEN
DE BİR KALSAN DA
Gittin ya hani izini kaybettiğinde
en umulmadık
anımda terk ettiğinde içim cız ettiğinde ölsende bir kalsan da
Ne bir iz kaldı senden ne haber
Ölümde bir değil miydi ellerimden
Avuçlarına doğru kayıp giderken.
Ölsen de bir kalsan da
Yok
ettin kendini bir anda sessiz sedasız gözden
Kaybolduğunda
selamı sabahı kestiğinde
Senden
bir haber alamadığımda
Ölüm sayılmaz mıydı aslında
Gönül
sana uzandıkça gittikçe uzaklaştıkça
Mesafeler
arttıkça tecellisi ağırlaştıkça
Tesellisi azaldıkça
Sensiz geçen gecenin gündüzün ne tadı kaldı
Ne
tuzu damakta hattı hesabı yok tu da
Dokunamadığımda
sarılamadığımda
Seninle
ayrı geçen her anın
Sayısını
bile unuttuğumda
Ayrılık
ölümden beterdi aslında
Yaşadıkça
yaşlandıkça
Arayıp
sesini duymadığımda
Aylarca
yıllarca sensizliğe gömüldüğümde
Ölümün
kıyısına yaklaştığımda
Ölümde
birdi kalmakta
Yokluğa
alışmakta ayrılık sancısıyla
Ölüme
terk edilip
Oradan
oraya sürüklenmekte
İlle
de ölmek mi lazımdı
Yokluk
ölüm sayılmaz mıydı
Gözlerdeki
nemi kim dindirebilirdi
Bir
dilim aşka yenik düştüğünde
Senin
için atan kalbi kim susturabilirdi
Susturmak
mümkün müydü
Ölümüne
seven gönül
Durdurulabilinir
miydi ya da
Yürekteki
boşluk dolmadıkça hiçbir şey
Yerini
tutmadıkça zaman
Senin
yanındayken
Akıp
gittikçe değerliydi
Amaçlar
aynıyken güzeldi
Sensizlikte
durağanlaştı
Bir
türlü kendine gelmedi
Yokluğuna
dayanamadı alışamadı
Beklemenin
acısı derinken görmemek
Taziyedendi
sevginin üzerine
Gölge
düşmüşken gidişte kalışta birdi
Ayrılık
ölümden beterdi
Ayrılığa
yaslandıkça
Zaten
ölsen de bir kalsan da
Yaşadığını
bilsem de yaşarken ölsem de
Ruhum
bedenim senleydi
Ruhum
bedenim zaten hep senleydi
Ebru
ÇİMEN (19 12 2016
bu şiiri seslendirdim şimdiden iyi okumalar
olumlu olumsuz yorumlarınız benim için önemli