Yalnızlığın Adı Sen
Yalnızlığın adı sen
sensiz günlere hasret; sisli kasvetli
geceye ortak bir yalnızlık vardı
Adı sendi baş harfi ben
en iyi yalnızlık sevdi seni
boş kalan banklarda oturdu
kaldırım köşelerinde iç çeke çeke
sabahlara kadar her gün ağladı
Koruyup kolladı arka çıktı
ellerimi tuttu belime sarıldı
özlediğinde ise benden daha çok aradı
biri sevdiğinde deli gibi kıskandı içi içini kemirdi
Derttaştı dertlerime sensiz akşamlarda
Başımı okşadı sohbet etti tek tek can kulağıyla sırlarımı dinledi yoldaştı sol yanımda uyudu
öyle hemen arkasını dönüp
gitmedi kızdığında küsmedi
sabretti hak verdi kırılsa da kırmadı kabullendi
gözümün her bir nemine teselli sitemlere davacı sözünün eri gözümün nuru acılara yabancı bir yalnızlık vardı
yalnızlığın adı sendin yalancı
Güldüğüme ağladığıma şahit mazideki yara izinin parçası olmaya hazır yere saçılan anıların kırık camların gölgesinde öylece durdu sustu...
yarım kalan geçmişe dönüp geciken postaları görmeyeyim diye sakladı sayfalardaki şiirleri tane tane okuyup anlattı duyarlıydı
bir yalnızlık vardı adı sendi
Kırgındı belli etmesede o da hislendi
duygusal melodi de düşündü başını duvara yasladı
kapalı pencereden bakmayı öğrendi her seferinde boşluğa daldı efkârlıydı
Adım adım ilerlerken sonu yok bu yolculuk sahnesinin bahaneler meşguliyet deryasında yüzerken yalnızlığım yalnızlığınla baş başa
Tutsak bir gemide demir almış sahilin kalbinde dinlenmekte
EBRU ÇIMEN
21 11 2017
(
Yalnızlığın Adı Sen başlıklı yazı
ebru çimen tarafından
22.11.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
