İNSANLIĞA SESLENDİM
Durun! Artık kanmayın şu nefsin rağbetine
İnsanlığa seslendim sesimi duyan yoktu
Kulak verdim geçerken milletin sohbetine
İsyan vardı her lafta çok şükür diyen yoktu
Nereye gidiyoruz? Özümüzden habersiz
Hakikati görmeyen gözümüzden habersiz
Astarını yitirmiş yüzümüzden habersiz
Doğruyu abartırken yanlışı sayan yoktu
Vaziyeti gördükçe bunlar insan mı dedim
Yahu bitecek bu düş mal mülk değil ki kadim
Şükür şimdiye kadar kendi rızkımı yedim
Mevlâ'ya minnet duyup gözleri doyan yoktu
Yol alırken kenarda bir dilenci belirdi
Dalyan gibi yiğitti elden her iş gelirdi
O an dedim ki ya Rab şu kulların delirdi
Yaptığı o hataya haklı bir beyan yoktu
Birkaç adım sonrası gördüm asıl dehşeti
Küçücük kız çocuğu elinde çöp poşeti
Kimse anlamıyordu gözündeki vahşeti
Acıyıp vicdanına elini koyan yoktu
Hayat çirkinliğini fazlaca koruyordu
İnsanlardaki telaş zihnimi yoruyordu
Yolun sonu haliyle kötüye varıyordu
Mantık öncesi gibi gerçeğe uyan yoktu
Daha fazla gitmeye edemedim cesaret
Çünkü her şey zalimce çünkü her yer esaret
İstersen bu davanda sonuna dek ısrar et
Yazık, hakkı bilip de batıldan cayan yoktu
Murat Gökçe Karsî
08.12.2017
(
İnsanlığa Seslendim başlıklı yazı
Karsî tarafından
9.12.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
