Ey Sâlik!

Nefsini terbiye eden var mıdır?
Hevâya kulluğu seçiyor insan;
Allah'tan gayrısı hani yâr mıdır?
Gönlünü fâniye saçıyor insan..

Nefsimle beraber dinle gerçeği,
Benlikmiş kâinat sırrı ölçeği,
Mecâzi mahbûp ki dünya çiçeği,
Perdeye takılıp biçiyor insan..

Mahlûkat kitabı mânâ doludur,
Hepsi de Allah'ın çıkan yoludur,
Savaşlar belleyin İblis goludur,
Sevgiyken hazine geçiyor insan..

Kabristâna bakın kimler yatıyor?
Zaman yüz yıla bir nasıl satıyor?
Yaşadığın şehir doğup batıyor,
Anla toprak kucak açıyor insan..

Tarsûsî sorarsan herkes ermişler,
Kendini değil de eli yermişler,
Ömrünü nefsinin yola sermişler,
Genelde pişmeden göçüyor insan...

"Adem KAÇAR - 17/12/2017"

Ey Sâlik! Nasıl ki beden gözü için ışık eşyayı görme vasıtası ise, gönül gözü için de AŞK gaybı görme vasıtasıdır..
( İnsan... başlıklı yazı Âşık TARSUSİ tarafından 17.12.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.