Bir bakýma eskiye özlemin adý.

Bir bakýma bugüne denk düþmeyen,

Hep eskiye ait olan güzelliklerin,

O dilden düþmeyen muhayyel zamanýn.

Ardýnda bir ansiklopedi karýþtýrýr gibi.

Ýçine düþüyorsam hakikatlerin,

Ben bu devrin adamý deðilim.

Tüccar gibi, eski zamanlarý alamýyorsam.

Ve bugünde de Kârda deðilsem.

Ziyansa aldýðým nefes bile.

Asabi oluyorsam eski zamanlardan düþen bir kelimeye.

Sýrf anlamýný bilmiyorum diye.

Ben eski devre de ait deðilim.

Sahi kimim ben,

Utanç duvarý çehremde gördüðüm tablo.

Okuduðum kitaplardaki yapay hakikatler.

Bir bir geçiyorlar süzgecinden zihnimin.

Bir Yakup titremesi içinde,

Ah diye iç geçiriyorum.

Güvendiðim daðlara karlar yaðarken.

Ben yalnýzca seyirci kalýyorum.

Anladým ki.

Ben ne geçmiþ ne de gelecek bir devre aitim.

Kimliði meçhul bir âdemim.