Gönül Köşküm
Dağ gibi volkanlar patlar içimde
Kor ateşte beden yanıyorum ben
Sözler kanlı kurşun göz gez açımda
yaram yüreğimde kanıyorum ben
Elimden uçurdum gönül kuşumu
Kabire yaslayım dertli başımı
Hasret ile kardım gönül aşımı
Ayrılığa ekmek banıyorum ben
Hain yürekleri masum sindirip
Dertli bir dolabım yüzüm döndürüp
Deryada denizde acım dindirip
Soğuk sözler ile donuyorum ben
Mutluluk üstüne çektim bir çizik
Parmakta durmuyor nikahsız yüzük
Düşünce kördüğüm fikirler bozuk
Aşka ihaneti kınıyorum ben
Yuvamın üstünde türeyen leşler
Manasız gözlerden dökülen yaşlar
İki yüzlü dünya ihanet düşler
Kalleşi yürekten tanıyorum ben
Yalancı dünyayı bir pula satıp
Yetimle mazlumun elinden tutup
Kin ile garezi kenara atıp
Kanı sular ile yunuyorum ben
Kem söz edip herdem kalbimi kıran
Dünyaları versen gözde yok paran
Sırtımdan hançerle darbeler vuran
Yalan dostu sözde sınıyorum ben
Sevdamın ardından aykırı gidip
Yokluğunla ecel şerbetin tadıp
Mezarın başında zülüfüm didip
Kıyamet atına biniyorum ben
Dostumu düşmanlar içinden seçip
Oturup eğriyle doğruyu biçip
Muhabbet ehliyle yüksekten uçup
Kalbin kafesine konuyorum ben
Dudağım tadıyor sevda balından
Dolaşıp divane hayat yolundan
Karacayım kader tuttu elimden
Yokuşlardan düze iniyorum ben
Hatice Naime Karadağ
(
Gönül Köşküm başlıklı yazı
karaca kız tarafından
31.12.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
