Ara ara devleşen kar tepeleri, Güzellik veriyordu insana, Bazen dağlar kar görmemişti, Güzellikleri dağıtırken hayat, Herkese eşit davranmıyordu...
Birbirlerine bakıyordu insanlar gibi, Bir damlada bana ver hayat, Uyanıyordu evren her damla yağışında...
Yol uzundu! Kısaldıkça uzuyordu sanki, Özlemlerini yazıyordu kar tepelerine Benim özlemim daha büyüktü diyor yollar Benim sevgim daha büyük diyordu!
Kaç kilometre yapmıştı hayat bu güne dek, Ömür yürümek gibiydi yollar, Ömür törpülemek, Ömre bedeldi gülüşleri sevdiklerinin!
Bir sözüne dünyayı terk edebileceğin, Sevdiklerin vardi yol ucunda, Gamzesinde dünyayı saklayan insanlar vardı. Kendince hayatları vardı sevdiklerinin...
Kararlılıkları vardı. Gözlerinde bir damla yaş tutardı, insanlar... Sevdikleri için. Bazen bir anne, bazen evlat, Bazen de sevdalısı insanın.
Mis gibi kokusunu getirirdi yollar, Ve özlerdi insan sevdiğini, İçine çekerken kokusunu, Sanki daha koklamayacağın gibi, Sanki gelemeyecek ,göremeyeceğin gibi.
Sadece sevdiğin vardır aklında, Dünyanın onun etrafında dönüşleri vardı Sadece o vardı evrende, Sevdiğin vardı, evladın vardı, atan vardı
( Yol Uzundu başlıklı yazı demet tarafından 16.02.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
