Ecel Oldu Ayrılık
Bir zaman dilin döner konuşurduk
El elle tutuşup gezerdik
Tüm dünyayı seyran eylerdik
Karşılıklı güzel sözler söylerdik
Yarınlar için hayaller kurardık
Her sabah bir buse kon dururdum
O gül kokulu yüzüne
Akşama geç kalma derdin bana
Kapıdan içeri girince ben
Bir sarılmanla alırdın tüm yorgunluğumu
Başını dizlerime koyardın
Arada döner gözlerimin içine bakardın
O bakışların o kadar sevgi doluydu ki
Aklımı başımda alırdın
İnce beli bardakta karşılık çay içerdik
Hiç ayrılıkta söz etmezdik
O baş başa yaşanan güzel anlar
Hiç bitmesin isterdik
Bastıran uykuya kahveyle direnirdik
Bazen olduğumuz yerde uykuya dalardık
Ancak sabah farkına varırdık
Biz bur damı uyuduk diye
Birbirimize aynı soruyu sorardık
Sen hayatın anla mıydın dünyamda
Şimdi yoksun konuşan dilinde sustu
Ellerin ellerimde koptu
Sensiz çok üşüyorum yalnız dünyamda
Ayrılığın adı ertelenmeyen eceldi
Seni bende alarak beni yüreğimde vurdu
(
Ecel Oldu Ayrılık başlıklı yazı
ÖNDER_34 tarafından
3/9/2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
