Yalýn ayak koþtuðum yollarda,
Parmaklarýma taþlar sýkýþýr,
Benim de sevda türkülerim yankýlanýrdý,
Soðuk yamaçlarda...

Gaz lambasýna teslim gecelerde,
Uzun mektuplarým;
Sabahýn ayazýna inat, kýzaklarda taþýdýðým,
Sevdalarým üþürdü...

Benim de bekleyenime heyecanlarým,
Mendili koynumda uykusuz düþlerim,
Rüyasýna hasret döktüðüm heyecanlarým olurdu...

Kim demiþ özlemlerim olmaz diye,
Baþak boylarýna teslimdim aylarca da bilmezlerdi...
Dualarým olurdu günlerce,
Aðlardým, buðday baþaklarý baþlarýný öne eðsinler diye...

Sevdiðime kavuþmak için,
Her sabah su taþýrdým oluklarýna da,
Anlamazdý kimse...

Çamura gömülse de dizlerim nöbetini tutarken,
Ak güvercinlerim kanatlýydý yüreðimde...

Kim demiþ ? sevmenin kolay olduðunu,
Kim demiþ ? çilesi olmayan aþkýn meyvesi tatlýdýr diye...

Buðday baþaklarýnda saklýdýr benim sevdam,
Korkuluðu olurdum bostanlarýnda,
Çobaný bozkýrlarýnda...

Yüreðim ki benden büyük,
Dünyalýk düþlerimdir misketten küçük...

Tezek alevinde ýsýnýrken üþüyen bedenim,
Ýki satýrýný okuyunca mektubunun,
Ateþine düþer, çýplak ayak gezerdim buzlu karlarda...

Bizde sevdaya aðlanýr,
Hasrete aðýtlar akardý içimize doðru da,
Kimsecikler duymazdý...

Ýklim yeþile çalmaya yüz tutunca,
Sancýlar biter, baþaklarla boy ölçüþmeye koþardýk...

Gün gelir çobaný olurdum kavalýmla,
Gün gelir otunu temizlerdim çapayla,
Buðday baþaklarýnda saklýdýr benim sevdam...


Bülent KAYA