Sensiz Yirmi Dört Saat
Gördüğüm bir kabus ile
Uyandım sabahın erken saatinde
Her yanı sis kaplamıştı
Camdan dışarı baktığımda
Çiçekler üşümüştü pencerimin önünde
Soğuk ayazı his ediyordum hücrelerimde
Saat öğleye doğru yaklaşıyordu
Güneş bulutlar arasında saklanıyordu
Havada fırtına sinyali vardı
Derken kendini gösterdi atın yelesinde
Bu beklediğim gün değildi
Vuslat başka güne kalmıştı
Çaresizce tutum evin yolunu
Isıtım buz kesen soğuk odamı
Yanan sıcak sobayla
Pencerimin camı buhulandı
Bir kalp çizdim tam ortasına
Demli sıcak çay tadı eşliğinde
Vakit akşama çoktan varmıştı
Gök hafif kırmızıya dönüşmüştü
Gecenin doğal loj ışığıydı
Camdan giriyordu odamın içine
Geceyi fırsat bilen yalnızlık
Yine pusu kuruyordu bana
Bir kağıt birde kalem vardı
Cam kenarındaki masamda
Odamın ışığı sönüktü
Davetsiz misafir hüzün
İçeri sızıyordu anahtar deliğinde
Üşüyen yüreğimde anlıyordum
Gündüzleri uyuyan ağır düşünceler
Gece uyanı veriyorlardı uykularında
Bedenimde her yanıma sızıyoylardı
Dans ediyorlardı beynimin içinde
Önce şiir sonrada beste olup
Hüzünlü bir şarkıya dönüşüyordu
(
Sensiz Yirmi Dört Saat başlıklı yazı
ÖNDER_34 tarafından
2.04.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
