Online Üye
Online Ziyaretçi
Sinimmar’ın mükafatı
Numan bin Münzir İranda şahtı
Yani bize göre bir padişahtı
Dünyanın safası zevkini bilen
Adildi ne zulmü ne kini bilen
Halkını severdi, etmezdi eza
Çok da affederdi vermezdi ceza
Köşk yaptırmak için aklını yordu
Eşsiz olsun diye düşünüyordu
Ülkenin en büyük ünlü mimarı
Sinimmardı yapmış nice imarı
Sinimmarı herkes sayar severdi
Huzura çağırıp emrini verdi
Ona iki sene mühlet vermişti
İnşaat vaktinde sona ermişti
Sarayı görünce şah memnun oldu
Hayret edip durdu sevinçle doldu
Gezdiler her yanı terası bile
İndiler mahzene heyecan ile
Sinimmar dedi ki Şah-ı şâhânım
Sizi memnun görmek en mutlu anım
Sarayın dünyada emsâli yoktur
Bunun anahtarı işte şu oktur
Okun yanında ki yeri açarsın
Üçüncü taşını çeker kaçarsın
Size yol gösteren o gün ok olur
Bir saat içinde bu köşk yok olur
Numan bin Münzir de onu çok övdü
Yalınız kalınca döşünü dövdü
“Şimdi başkasına yapar eşini
Yere sermeliyim onun leşini
Ya da şifresini bildirir ele
İnsan bu bir kere kızmasın hele'
Sinimmar kendinden emin olarak
Mükafatı için sevinç dolarak
Saraya gelmişti şah onu bekler
Yanında muhafız, sadık köpekler
İşaret ederek yere attırdı
Ona mükafatı böyle tattırdı
Sinimmar hızlıca yere inerken
Dedi: gaddar şah’ım davrandın erken
Bundan böyle benim ahımı taşı
Size söylemedim ikinci taşı
Bir taş daha vardı sigortasıydı
O da mahzen katın tam ortasıydı
Her sene çıkmazsa yerinden eğer
Saray secde edip yerlere değer
İyilik yaparsan bekleme kaç git
Sinimmar'ı düşün gözünü aç git
Şah acele edip öldürdü onu
Tahmine gerek yok hazindi sonu
Mikdat Bal