Online Üye
Online Ziyaretçi
Hani sen bana hep
gülümserdin
Bana koşarak gülerek
gelirdin
Karanlık perdemi çektin
gönül evine
Beni görmez oldun hani
çok severdin
Buselerinle gönlümü
sevindirirdin
Gelme dersin söyle kime
ben giderim
Mevla bu canımı alsın
artık derim
Sabır fayda etmezse sabırsız
ne ederim
Beni görmez oldun hani
çok severdin
Buselerinle gönlümü
sevindirirdin
Gelmiyorsan yıkılsın bu
dünya başıma
Bakan yok gözümde akan
yaşıma
Bir daha çıkmam artık
karşına bak kaçışıma
Beni görmez oldun hani
çok severdin
Buselerinle gönlümü
sevindirirdin
Beni aradığını
pişmanlığını kuşlar söyledi
Yani sonunda olacağı buydu
ya neydi
Ara bulma beni bitmesin
gönlünün derdi
Beni görmez oldun hani
çok severdin
Buselerinle gönlümü
sevindirirdin
Gizli gizli harap olmuş
seni izliyorum
Perişanlığınla çaresizliğini
gözlüyorum
Sürünerek ölsen de artık
seni sevmiyorum
Beni görmez oldun hani
çok severdin
Buselerinle gönlümü
sevindirirdin
Sevinmiyorum lakin sen
çoktan hak ettin
Kendini ulaşılmaz bir
sultan zan ettin
Sultan isen neden şimdi
sultanlığı terk ettin
Beni görmez oldun hani
çok severdin
Buselerinle gönlümü
sevindirirdin
Gülveren’im Mevla’m sana
sığındım
Halden bilmeze gönlümü ben
açtım
Nedensiz bir küskünlükle
insanlardan kaçtım
Şimdi Mevla’m bu gönlümü
sana açtım
Beni görmez oldun hani
çok severdin
Buselerinle gönlümü
sevindirirdin
Mehmet Aluç / Âşık
Gülveren