Efkarın Rüzgarı Esiyor
Gözüm ruhum derin derin
Çok uzaklara dalmış
Ben bende değilim
Sadece bedenim
Olduğu yerde kalmış
Geçmiş ne yürek sancısıymış
Yıllar geçti geçmek bilmemiş
Savrulur dururum
O karanlık kuytu köşelerinde
Beni durmadan içine çeker
Çarpar durur benliğimi
Tutunacak yanı olmayan duvarlarına
Kısar yükselen çığlıklarımın sesini
Baş başa bırakır tam yalnızlığın ortasında
Üzgünlük ifadesi yansır yüzüme
Beyazım döner siyaha
Geniş dünya o anda
Dönüşür bana bir alana
Sığamaz olurum olduğum yere
Birde efkarın rüzgarı
Eser üstüme üstüme
Nefessiz kalır ciğerlerim
Yorulur ayaklarım mecalsiz kalır
Kaçar gözlerimin feri
Olduğum yerde kalı veririm
Bir adım atamaz olurum öteye
Islanırım üstüme çöken
Karanlığın soğuk yağmurlarında
Saatler ilerlemek gibi gözükür
Şafak sökmez gecikir
(
Efkarın Rüzgarı Esiyor başlıklı yazı
ÖNDER_34 tarafından
11.05.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
