SEVGÝ

     Sevgi; Allah’ýn dizaynýnda insan hayatýnýn temelini teþkil eder. Allah’ýn insanda en çok bulunmasýný istediði haslet sevgidir. Ne kadar çok severseniz, o kadar çok Allahütealâ tarafýndan sevilirsiniz. Yeter ki sevin!

     Allah’ýn indinde kýymetli olmak istiyor musunuz? Yapmanýz lâzým gelen þey sevmektir.

     Severseniz sizden etrafýnýzdaki herkese sevgi saçýlýr. Siz bir sevgi yumaðý olursunuz ve güneþ nasýl ýþýk saçýyorsa siz de çevrenize sevgi ýþýklarý saçarsýnýz. Siz severseniz herkes de sizi sever.

     Sevgi hepinizden etrafýnýzdaki kiþilere akan bir sevgi çaðlayaný olmalýdýr. Baþka insanlarla beraber yaþadýðýnýzda, biz insanlar için artýk eþit seviyede insanlar söz konusudur. Allah’a göre eþit seviyede insan yoktur. Herkes birbirinden mutlaka derecat farklýðýna sahiptir. Milyarlarca dereceden insanlar hep deðiþik paylar alýrlar. Her saniye insanýn derecatý deðiþiklik gösterir. Ya her saniye pozitif hanesine kazanýlan deðerler yazýlýr ya da her saniye kaybedilen hanesine deðerler yazýlýr. Her ikisi de geçerlidir.

     Unutmayýn, sevgi ruhun bir hasletidir. Nefret nefsin bir afetidir. Birincisi sizi mutluluða ulaþtýrýr. Ýkincisi mutsuzluða. Neden? Çünkü þeytan nefsinizin afetlerine her zaman tesir etmek için bir gayrettedir. Çoðu zaman da kendi düþünceleriniz sanarak þeytanýn söylediklerine nefsiniz itibariyle itaat edersiniz. Allahütealâ buyuruyor ki:

24/NÛR-21: Yâ eyyuhellezîne âmenû lâ tettebiû hutuvâtiþ þeytân(þeytâni), ve men yettebi’ hutuvâtiþ þeytâni fe innehu ye’muru bil fahþâi vel munker(munkeri) ve lev lâ fadlullâhi aleykum ve rahmetuhu mâ zekâ minkum min ehadin ebeden ve lâkinnallâhe yuzekkî men yeþâu, vallâhu semî’un alîm(alîmun).
Ey âmenû olanlar, þeytanýn adýmlarýna tâbî olmayýn! Ve kim þeytanýn adýmlarýna tâbî olursa o takdirde (þeytanýn adýmlarýna uyduðu taktirde) muhakkak ki o (þeytan), fuhþu (her çeþit kötülüðü) ve münkeri (inkârý ve Allah’ýn yasak ettiklerini) emreder. Ve eðer Allah’ýn rahmeti ve fazlý sizin üzerinize olmasaydý (nefsinizin kalbine yerleþmeseydi), içinizden hiçbiri ebediyen nefsini tezkiye edemezdi. Lâkin Allah, dilediðinin nefsini tezkiye eder. Ve Allah, Sem’î’dir (en iyi iþitendir) Alîm’dir (en iyi bilendir).

     “Sakýn þeytanýn adýmlarýna tâbî olmayýn. Kim þeytanýn adýmlarýna tâbî olursa onlar þeytan tarafýndan münkerle ve fuhuþla emredilirler.”

     Unutmayýn, þeytanlar sadece afetlere tesir edebilirler. Ruhun hasletlerine en ufak bir tesiri söz konusu deðildir. Herkesin etrafýnda her zaman mutlaka bir þeytan vardýr. Þeytan, þeytan þeytanlar, insan ve cin þeytanlar… Ne zaman içinizden bir ses size Allah'ýn bir emrine itaat etmemenizi söylüyorsa, iþte o þeytandýr. Ne zaman içinizden bir ses size Allah’ýn bir yasaðýný yasak da olsa yapmanýzý istiyorsa o gene þeytandýr, siz deðilsiniz.

     Öyleyse yapmanýz lâzým gelen þey çok basit deðil mi? Herkesi seveceksiniz. Sizden etrafýnýza her zaman onlarý mutlu edecek davranýþlar ulaþacak. Sevginin dýþarý taþan bir göstergesi, baþkalarýna ulaþan mutluluktur. Eðer insanlarý seviyorsanýz, her zaman onlarý mutlu edecek bir þeyler yapabilirsiniz. Birkaç kelime, birkaç cümle, onlarla ilgilendiðinizi belirten herhangi bir iþaret, davranýþ, yaklaþým; hepsi etrafýnýzdaki insanlarý mutlu kýlacaktýr. Zor mu? Nefsinizin size asla müsaade etmeyeceði bir husus iþte budur.

     Unutmayýn, sevenler sevilir. Gene unutmayýn, seven sevdiðine koþar. Nefret eden nefret ettiðinden kaçar. Onunla karþýlaþmak istemez, birlikte olmak istemez.

     Neden bazýlarýnýz etrafýndaki insanlara karþý sert, haþin ve sevilmiyorlar? Arkasýnda sadece onlardaki sevgisizlik var. Ne uðruna bunu yapýyorsunuz? Etrafýnýzdaki insanlarý neden kýnýyorsunuz? Hangi sebeple onlarýn üzülmelerine sebebiyet veriyorsunuz? Hiç sordunuz mu kendi kendinize? Biliyorum ki; kim böyle yapýyorsa bize, “Ben bu huyumdan kurtulmak istiyorum.” diyecek. Ama kurtulmanýn yollarýný gösterdiðiniz zaman onun tatbikatý gerçekleþmiyor. Ýnsanlar kolay kolay huylarýndan vazgeçmiyorlar. Bütün bu negatif faktörleri devreden çýkaracak olan, sizi hedefe ulaþtýracak olan tek ibadet, zikirdir. Zikri ibadetlerin en üstünü olarak deðerlendirin. En güzel standartlarda büyük gayretlerin sahibi olun, sevin ve göreceksiniz ki mutlaka sevilirsiniz. Öyleyse sevmek mukaddestir. Nefret her zaman þeytan tarafýndan kullanýlan bir pisliktir.

 13/RA'D-28: Ellezîne âmenû ve tatmainnu kulûbuhum bi zikrillâh(zikrillâhi) e lâ bi zikrillâhi tatmainnul kulûb(kulûbu).                                                                                                                        Onlar, âmenûdurlar ve kalpleri, Allah'ý zikretmekle mutmain olmuþtur. Kalpler ancak; Allah'ý zikretmekle mutmain olur, öyle deðil mi?

     Allah’a yakýn olmak mý istiyorsunuz? Önce Allah’ý seveceksiniz. Ne kadar çok severseniz o kadar çok Allah’a ait olursunuz. Bunun mânâsý, Allahütealâ’nýn da sizi o kadar çok sevmesidir. Öyle bir sevgi ki; karþýlýksýz ve sonsuz mükâfatlarý sevdikçe artýrýr.

     Bu dünyaya niçin geldiniz, hiç düþündünüz mü? Hedefiniz mutlu olmak deðil mi? Öyleyse Allahütealâ “sevin” demekle size en büyük anahtarý teslim ediyor. Sevgiyi kendinize usul ihdas edin. Davranýþ biçimlerinin en deðiþmezi olarak ona sarýlýn. Allah sevgisi sizi mutlaka O’nun kullarýný sevmeye götürecektir. Ýster kullarý sevmekten baþlayarak Allah’a yönelin; o zaman sevginiz adým adým artarak Allahütealâ’ya ulaþýr. Ýster Allah’ý sevmekten baþlayarak kullara dönün, gene sevginiz adým adým artacaktýr. En çok Allah’ý seveceksiniz ama insanlarýn da en az sevdiðinizden en çok sevdiðinize doðru bir sevgi sýralamasýný, isteseniz de istemeniz de kalbiniz vücuda getirecektir. Hatta birçok insana göre gene birçok insan sevgiye lâyýk deðildir. Bu düþünce yanlýþtýr. Herkes sevgiye lâyýktýr ama lâyýk olduklarý kadarýna.

     Onlarýn daha çok sevgiye lâyýk olmalarý için deðiþmeleri lâzým. Kin ve nefret dolu bir insan, baþkalarýna ne kadar kötülük ederse etsin, mutlaka iç dünyasýnda küçücük bir sevgi kalmýþtýr. O sevgiyi, onun davranýþlarý sebebiyle, ondan nefret eden insanlar onu kullanmasýnýn imkânsýz olduðu bir noktada onun etrafýndadýrlar. Eðer bir insandan çevresindeki herkese nefret yayýlýyorsa, kin yayýlýyorsa o insan sevgisizdir. Ýnsanlarý sevmiyor, onlardan nefret ediyorsa, onlarýn en güzele ulaþmalarýna deðil, kendisinin en güzele ulaþmasýný, baþkalarýnýn en kötüye ulaþmasýný istiyorsa, o insan sevgisizdir.

     Dikkat edin! Baþka insanlarda olan güzel þeyleri siz Allah’tan ister: “Yarabbi onlara verdiðin gibi bana da ver.” derseniz, bunun adý gýptadýr. Allahütealâ bunu yasaklamaz. Siz sevgi dolu olan insanlarýn davranýþ biçimlerine bakarak, “Yarabbi, onlar insanlarý seviyorlar, bu sevgilerini herkese daðýtýyorlar. Bana da sevgi ver. Ben de çok sevgi dolu olayým. Ben de insanlara sevgi ile davranayým.” derseniz, Allahütealâ size de verir. Bunda hiçbir yanlýþ yoktur. Bunda çok güzel bir örnek de vardýr. Kim insanlara sevgisiyle örnek olmuþsa ve baþka insanlar da: “Ona verdiðin gibi bana da sevgi ver, baþkalarýna daðýtayým.” diyorsa, bu Allahütealâ katýnda makbul bir davranýþ biçimidir. Adý gýptadýr.

     Ama kim; “Yalnýz bana ver. Baþkalarýna verme.” diyorsa, “Ondakini ondan al da bana ver.” diyorsa, o zaman orada gýpta yoktur. Orada haset vardýr. Haset nefsin bir afetidir, gýpta ruhun hasletidir.

     Peygamber Efendimiz s.a.v. “ Haset, ateþin kuru odunu yaktýðý gibi amelleri yakar, yok eder” buyurmuþlardýr.

     Güzelliklere susamak, ayný güzelliklerin sizde de oluþmasý için zemin aramak, Allah'tan yardým istemek, Allahütealâ’nýn bir güzelliðini yaþamaktýr. Her þey siz sevgiyle bezendikçe, her geçen gün þekil deðiþtirecektir. Çevrenizdeki her þey, her geçen gün size daha sevgili olacaktýr. Ýnsanlar, hayvanlar, aðaçlar, çiçekler, odalar, evler, eþyalar…

     Siz etrafýnýzdaki insanlarý sevdikçe, sizin bu sevginiz sizi merkezinde Allah olan bir sevgiye götürür. Allah sevgisi merkez teþkil ederek etrafa yayýlan bir dizayn halini alýr. Eþyalar o zaman size daha güzel, daha mutluluk verici olarak görünecektir. Ve siz her þeyi daha çok sevdikçe daha çok mutlu olacaksýnýz. Mutluluðun sembolü, sevginin yayýlmasýdýr. Kimden etrafýna sevgi yayýlýyorsa, o kiþi mutludur. O kiþinin art düþüncesi olamaz. Sevgi, nefreti önleyen en büyük silahtýr. Sevginin olduðu yerde nefret barýnamaz.

     Neden sevmek varken nefret? Neden insanlarýn mutlu olmasýný istemek varken onlarýn mutsuzluðunu istemek? Böyle olan insanlar en büyük kötülüðü kendilerine yaparlar. Nefret, insanlarý mutsuz kýlar. Siz insanlara kendinizin onlardan üstün olduðunuzu kabul ettirmek konusunda, nefsinizin istikametinde gayretler göstererek onlarý küçültüyorsunuz. Halbuki onlara sevginizi verseniz, asýl yükselmenin o verdiðiniz sevgiye dayalý bir merdivenler sistemi olduðunu göreceksiniz. Etrafýnýza ulaþtýrdýðýnýz sevgi arttýkça, siz merdivenlerde adým adým yükselirsiniz. Sevgi merdiveni Allah’ýn merdivenidir, yukarý doðru çýkartýr. Nefret merdiveni þeytanýn merdivenidir, kiþiyi sýfýrdan aþaðýya doðru indirir. Biri nura biri zulmete götürür. Kâinata Allah’ýn penceresinden bakýn! Her þey öylesine güzel ki…

     Allah sevgisi mutlaka beraberinde kul sevgisini oluþturur. Allah’ý ne kadar çok seviyorsanýz, etrafýnýzdaki insanlarý da o kadar çok seversiniz. Hep onlara yardým için yaþamaya baþlarsýnýz. Onlar için var olursunuz. Hayatýnýzý onlara adarsýnýz.

     Her tarafta kucak dolusu sevgiler oluþmalý diye düþünüyorum. Her an sizden çevrenize dalga, dalga buram, buram sevgi yayýlmalý. Bir gül bahçesinden geçerken duyulan gül kokusu gibi. Ramazan günü bir iftar vakti fýrýnýn önünden geçerken burunlara ulaþan, çörek otlu ve susamlý taze pide kokusu gibi. Siz etrafýnýzdaki kiþileri gördükçe, sevginizin gözüyle gördükçe onlarý daha çok seveceksiniz. Onlarý daha çok sevdikçe, onlardan da size artan bir sevginin geri döndüðünü göreceksiniz. Sevgi spirali giderek yukarý doðru yükselecektir. Ýþte siz o zaman mutlu bir insansýnýz.

     Dikkat edin ki Allah’ý sevmeyen, insanlarý sevemez. Þeytaný seven, þeytandan sadece nefret öðrenir. Sadece menfaati için yaþar. Kimden hangi menfaati alacaksa, onun karþýlýðýnda sahte bir sevgi gösterisinde bulunur sadece. Ýç dünyasýndan taþan bir sevgi hiçbir zaman oluþmaz. Zaten sahte sevgi de kendisini mutlaka hissettirir.

     Ne uðruna ne alýyorsunuz, ne satýyorsunuz; dikkat edin. Aldýðýnýz þey eðer nefretse bu, sattýðýnýz þey nefret olduðu içindir. Sizden çevrenize yayýlan dalga boylarý negatifse, nefreti ifade eder, zulmü ifade eder, þeytanla iliþkiyi ifade eder. O zaman çevrenizdeki insanlardan size yeniden geri dönen dalgalar, negatif dalga boylarý olacaktýr ve ürpereceksiniz. Onlarýn size olan davranýþlarý da sizi mutsuz kýlacaktýr. Zaten onlara zulüm ettiðiniz zaman duyduðunuz huzursuzluðu, onlardan size de negatif dalga boylarý ulaþtýkça daha çok yaþayacaksýnýz. Kýsaca kim mutsuzsa o baþkalarý sebebiyle mutsuz olmamýþtýr. Kendisini mutsuz etmiþtir. Öyleyse her dalga boyu karþýlýðýný ayný hüviyette oluþturur. Baþkalarýna yaptýðýnýz her kötülüðün karþýlýðý, çevrenizden mutlaka geriye, kötülük olarak döner. Yanký daðýna hangi cümleyi haykýrýrsanýz size oradan geri dönecek olan ayný cümleler olacaktýr.

     Nerede kim kime kötülük ediyorsa, onun dýþýndaki bir yerlerden ayný kötülük o kiþiye mutlaka dönecektir. Birleþik kaplar gibi, birinde bir su boþalmasý söz konusu olursa diðerlerinden ona mutlaka ayný hacimde su dolacaktýr. Neden Allahütealâ o yüzden nefs tezkiyesine ve tasfiyesine Kur’an’ Kerimde çok önem vermiþtir? Ve neden Kur’an’ý Kerim’de, “En büyük ibadet zikirdir.” buyurulmaktadýr.

29/ANKEBÛT-45: Utlu mâ ûhýye ileyke minel kitâbi ve ekýmýs salât(salâte), innes salâte tenhâ anil fahþâi vel munker(munkeri), ve le zikrullâhi ekber(ekberu), vallâhu ya’lemu mâ tasneûn(tasneûne).
Kitaptan sana vahyedilen þeyi oku ve salâtý ikâme et (namazý kýl). Muhakkak ki salât (namaz), fuhuþtan ve münkerden nehyeder (men eder). Ve Allah’ý zikretmek mutlaka en büyüktür. Ve Allah, yaptýðýnýz þeyleri bilir.

     Allah’a dönüþ zikirle mümkündür. Vuslat zikirle gerçekleþir.

73/MUZZEMMÝL-8: Vezkurisme rabbike ve tebettel ileyhi tebtîlâ(tebtîlen).
Ve Rabbinin Ýsmi'ni zikret ve her þeyden kesilerek O’na ulaþ.

     Demek ki zikirle ruhun Allah’a ulaþmasý mümkündür. Zikir sevgiyi artýran en büyük faktördür. Daimî zikirde nefsinizin kalbindeki nefretin bütünü kaybolmuþtur. Afetin yerini sevgi almýþtýr, muhabbet almýþtýr, hoþgörü almýþtýr. Bütün bir güzellikler dizisi almýþtýr. Artýk mutlu bir insan vardýr.

     Siz sevgiyi verdikçe, karþýlýðýnda size sevgi dönecektir. Ama bütün toplum mutsuzsa, sýkýntýlýysa, toplum birbirine zulmediyorsa, sizin tek baþýna onlara sevgi vermeniz onlarý deðiþtiremez. Ama bireylerin hepsi ya da büyük bir kýsmý sevgiyi kendisine hedef edinirse, rehber edinirse, o zaman sevgi etrafa yayýlacak, sevgisiz kalan insanlarý da kendi rengine boyayacaktýr. Onlarýn da kalpleri sevgiyle parlayacaktýr.

     Mutluluk mu? O Allah’ýn katýnda mevcuttur. Onu ellerinizle siz kuracaksýnýz veya ellerinizle siz yýkacaksýnýz. Sevmekle iki açýdan da konunun en mutluluk verici yönünü yakalamýþ olursunuz. Sevmek mutluluðun temelidir. Sevmek mutluluðun merkezidir. En üst noktada Allah’ý bulacaksýnýz. O’na olan sevginiz arttýkça siz kaybolacaksýnýz. Kendinizden fazla Allah’ý sevdiðiniz gün ne demek istediðimizi anlayacaksýnýz. O zaman baþkalarýna kötülük yapamazsýnýz. Hiç kimseye ahýnýz olmaz. “Falanca bana þu kötülüðünü yaptý.” Deme gereðini hiç duymayacaksýnýz. Oraya geldiðiniz zaman diyeceksiniz ki: “Ýnsanlarýn nefsleri vardýr, yanlýþ yapabilirler.” Hiç sebep olmadýðý halde size karþý kin duyabilirler. Bunun karþýlýðýnda size kötülük yapmaya çalýþabilirler. Eþyanýn tabiatýna uygun. Ama Allah’a sevgi, aþk ve hayranlýk beslediðiniz zaman, o insanlarýn size karþý olan düþmanlýðý size artýk negatif tesir yapmaz. O insanlardan nefret edemezsiniz. Onlar da sevdiklerinizin içindedirler. Size kötülük yapsalar da bir gün oraya ulaþacaksýnýz. Daimî zikre ulaþýn, ne demek istediðimi çok iyi anlayacaksýnýz.

Allah razý olsun

Burhan AKSU