Geldim bu dünyaya eylerim seyran

Çok sefasýný süremem bitecek bu devran

Üryan geldim iþte gideceðim üryan

Giyin üzerine edepten altýn bir libas

Üryan geldin ise gitmeyesin üryan

Sev ey gönlüm insaný duy biraz heyecan

Yoksa bu dünya çektirir cefayý der kývran da kývran

Düþün taþýn nedir insaný insandan ayýran

Nefret kin deðimlidir bizi bizden ayýran

Ölüm deðil ayýran nefret kindir buhran

Ýçeceðimiz deðil mi bu dünyada bir tas ayran

Paylaþ ayranýný âlem kalsýn sana hayran

Yoksa boþa edersin bu âlemi sen boþuna seyran

Kýþ günü gelmeden esmeden boran

Sev ey gönlüm insaný duy biraz heyecan

Yoksa bu dünya çektirir cefayý der kývran da kývran

Gülveren’im gönülden seven ölmez

Aþk ile sevmeyen elbette gülmez

Yaþarken sefa içinde sanma ölüm gelmez

Cefa çekmeyen sefanýn kadir kýymetini bilmez

Çok konuþan insan hiçbir þeyi bilmez

Dünya senin benim olsa inan bize yetmez

Aç gözlü insanoðlu neyi versen alýr bana çok bu demez

Sev ey gönlüm insaný duy biraz heyecan

Yoksa bu dünya çektirir cefayý der kývran da kývran

Mehmet Aluç –Âþýk Gülveren