Bu gece dolunay var, ışığını hissedebiliyormusun,
Ben bir yolculuk olacağını bildim, sende bir yolcu,
Dünyada ilk trajediyi senle yaşadım, istemediğim,
Birini elde edeyim derken, elden giden bir yolcu...
Kalem olup yazmaya başlıyor, bak yaralı yüreğim,
Yarın güneş, yine sessiz ve de sensiz parıldayacak,
Bu minicik zaferin, seni inanılmaz halemi getirdi,
Dokunsam gururuna bir, vahşi kedim, hırlayacak...
Yüreği dağlayan, monoton nağmelerin görünmezliği,
Ansızın, insanı bayıltan, beklemediği yumruklardır,
Gece olunca, yıldızlar altında, rüzgar ve yağmurda,
Artık duyulan, güz karanlıklarındaki hıçkırıklardır..
Öyle dedin, böyle dedin saçmalığı, buz dağı kısmın,
Hiç bir şekilde mutsuz ettiğini görmek istemiyorsun,
Sen olmayınca hayat yaşayamayacağımız değil tabi,
Yuvarlanırsın yokuş aşağı, nerde durcan bilmiyorsun...
Gözünün önüne düşen uzun saçlarından övünmelerin,
Işıksızlık dayanılmaz, güneş parlamaz, yağmur yağmaz,
Aşk sonsuza kadar senle gidecektir, kış çok, bahar yok,
Kader kendi ellerinde bil de, menfaatine olma ağmaz...
Senin için şiirler yazacak, bulutları sana toplayacağım,
Tutkum, lambaların solgun ışığına vuran kelebekler gibi,
Dinlendirsin eski öpüşlerimiz, kırgın, yorgun yüreğimizi,
Raks edelim, akşam göl kanarına üşüşen, su sineği gibi...
İlk gün ki, güçle, saf, karanlığı aydınlatsın yıldızlarımız,
Bütün anların tadını çıkaralım, geç olmadan, dinle beni,
Kum saatindeki kumlar bitmesin, ömrümüz devam etsin,
Ana renk terk eder, bütün renkler, göklere yükseltir seni...
Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)