Sonu  hasretmiş meğer!.....

 

 

 

Bir ruhumuz, bir de kalbimiz var,

Boşluğun dolduransa,  sade o var...

 

Umut vücudun derin ruhuna iner,

Sebep verirsen ellerine üstüne biner...

 

Acı senin sevgilin, onu sevesin,

Karanlık sulara dalan bilesin...

 

Sanki bir güçte, seni kandırır,

İki gözleri seni aşka inandırır...

 

İnsanlar bazılarına, aşık olur,

Diğerleri yari istemeden bulur...

 

Sadakatini  bölmenin sırasıdır,

Akılda tutmaya değer yarasıdır...

 

Dışarıdan içeri bakan anı görülür,

Taşlar yerinden oynamaz, örülür...

 

Tüm duyguları içe hapsetme olur,

Bu şeylerin kime ne faydası olur...

 

Kadınlar doğanın ilkel halidir,

İnanmak  istemediğin bellidir...

 

Omuzunda iki zaman geçirmek,

Ona sorsan,  dişlerini geçirmek...

 

Vurulmayı,  hak etmeye yapmadın,

Değişimi arzuladın ama kapmadın...

 

Oysa kendinden nefret ediyordu,

Belki  kimse beni sevmez diyordu...

 

Saçma bir paranoya, dışa vuruyorsun,

Geçireceğin gün hayalini kuruyorsun...

 

Şimdi aşkın kurallarına uymaya değer,

Sen burada o orada, sonu hasretmiş meğer...

 

Veysel Kimene

 Sevda Şairi

(Kemal Yenice)


( Sonu Hasretmiş Meğer!..... başlıklı yazı 11caferabi12 tarafından 27.10.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.