Online Üye
Online Ziyaretçi
Bugünde geçti ömrümden gece oldu
İçtiğim bu kaçıncı bardak, acı şoktu!
Her saniye çığlığımda ton yükseldi
Enkazında ben, gerçeğe perde çoktu...
Telefonun şarjı bitti lamba söndü
La Tahzen sözü yayıldı başım döndü
Unuttum artık yolumu hangi yöndü
Yalnızlık denilen bu mu, sardı korku!
Kimsesiz köpekler gezer boş sokaklar
Çöp kamyonları topluyor son artıklar
Odamda bakar dururum çöl kuraklar
Normal değilim, gelmiyor artık uyku!
Çınar ağacına benzer açsam albüm
Baktıkça her biri yapar başka zulüm
Açılır gelin bohçası umudum tüm
Lakin yok teselli, tatsız yollar dolu!
Doğarken tek başınaydım ölüm gibi
Gezdim durdum şehir, şehir kalbim diri
Ana karnından uzandım yerin dibi
Her anımda ne yaşarsam gördüm sorgu!
Böbrek taşıyla gezerim tenim dağlar
Otursam sığmam bir yere düşüm ağlar
Acıyla inlerken sanki geçer çağlar
Hakka yalvarmaksa çare tek doğrusu!
Saffet Kuramaz