ELLER ÖĞÜNSÜN 


Belcegiz denilen  benim köyümde 

Sen sus sevdicegim eller öğünsün 

İlkbahar gelirken çiğdem ayında 

Ak gerdan üstünde  güller öğünsün 


Şakıdı bülbülüm dalıma bindi 

Ne ağır yükü var kollarım dindi

Hurimidir nedir göktenmi indi 

Saçını okşayan yeller öğünsün 


Tek bakışta beni aldı götürdü

Sol yana ince bir diken batırdı

Bir gülüşü koca ömre yetirdi

Mevsimler öğünsün yıllar öğünsün 


Gönüllerde açan  sevda gülüydü

Kuşların konduğu Selvi dalıydı

Boz dağın üstünde keklik yoluydu

Yüzüne yakışan şallar öğünsün 


Bir sürme çektimi kalem kaşına 

Nasılda benzerdi huma kuşuna 

Zulüfler döküldümüş beyaz döşüne 

Sarılıp ta yatan kollar öğünsün 


Sen gidince boynum büküldü birden

Yürek dediğim şey söküldü birden

Aklıma gelince  döküldü birden

Şarkılar öğünsün teller öğünsün 


Elleri cebinde  dolana gayrı

Duyurduk selamı alana gayrı 

Kapımız açıktır gelene  gayrı 

Yanımızda olan kullar öğünsün 


HARUN YILDIRIM

Not 

Belcegiz köyümün adı 

Boz dağ bizim orda dağın ismi

Köyüm ile harmanlanmış 

bir koşma şiir dir


( Eller Öğünsün başlıklı yazı Harun Yıldırım tarafından 22.11.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.