ELLER ÖĞÜNSÜN
Belcegiz denilen benim köyümde
Sen sus sevdicegim eller öğünsün
İlkbahar gelirken çiğdem ayında
Ak gerdan üstünde güller öğünsün
Şakıdı bülbülüm dalıma bindi
Ne ağır yükü var kollarım dindi
Hurimidir nedir göktenmi indi
Saçını okşayan yeller öğünsün
Tek bakışta beni aldı götürdü
Sol yana ince bir diken batırdı
Bir gülüşü koca ömre yetirdi
Mevsimler öğünsün yıllar öğünsün
Gönüllerde açan sevda gülüydü
Kuşların konduğu Selvi dalıydı
Boz dağın üstünde keklik yoluydu
Yüzüne yakışan şallar öğünsün
Bir sürme çektimi kalem kaşına
Nasılda benzerdi huma kuşuna
Zulüfler döküldümüş beyaz döşüne
Sarılıp ta yatan kollar öğünsün
Sen gidince boynum büküldü birden
Yürek dediğim şey söküldü birden
Aklıma gelince döküldü birden
Şarkılar öğünsün teller öğünsün
Elleri cebinde dolana gayrı
Duyurduk selamı alana gayrı
Kapımız açıktır gelene gayrı
Yanımızda olan kullar öğünsün
HARUN YILDIRIM
Not
Belcegiz köyümün adı
Boz dağ bizim orda dağın ismi
Köyüm ile harmanlanmış
bir koşma şiir dir