Online Üye
Online Ziyaretçi
"Bu satırlar Kanser illetiyle savaşan ,son ana kadar hayata tutunmaya çalışan muhteşem insan G.... Öğretmenin son yaşam karesini anlatmaktadır."
”Işıksız yüreklere ithaftır.”
Sabahın ilk ışıklarında denizden
gelen hafif bir esinti ile perdeler dans ediyordu. Martılar ise çığlık çığlığa
denizle şakalaşıyordu.. Pencerenin kenarındaki koltukta oturan kadın başını
kaldırdı ve titreyen ellerle perdeyi araladı. Martıların dansını seyretti bir
an ; gözlerinde sönmeye yüz tutmuş mumun ışığı vardı sanki. Sonra iç geçirdi. Elinde
itinayla tuttuğu kağıda yazmaya başladı.
Hasta ve yorgun bedeni koltuktan güç alıyordu sanki…
Yazdı… yazdı…
Sonra, arkasına yaslandı. Yüzünü
pencereye döndü.. Daldı gitti denize ;hayatta olduğunun tek ispatı olan bal
rengi gözleri. Elleriyle sımsıkı tuttuğu Son mektubunu itinayla kucağına koydu…
O
Bal rengi gözler önce denize ,martılara ve mahkumu olduğu yalnızlık koğuşuna
son kez baktı..Ve Simsiyah kirpiklerini kapadı...
Son mektubunu yazmıştı…
GÜN BATIMINDA
Ruhumun gün batımında
Izdırap çiçeklerim,
Gözyaşlarımla sulanacak.
Adsız duygularla yüklü yüreğim
Işıksız dünyamın yaşam penceresinden
Son kez bakacak…
………………Zaman
Bir adım ötemde sinsi bir yılan.
Ömrümün son dönemecinde
……..Bitecek özlemler,
…………Duracak saatler,
……….……Kırılacak aynalar,
………..……….Solacak umutlar.
Aydınlığı kucaklayacak karanlık.
Susacak Yaşam senfonim artık.
Ölümün nefesi..
Saracak yorgun bedenimi.
Yumuşak bir sıcaklık
Akacak damarlarımda ılık ılık.
……………..Son nefesimde.
Yaşamı yenip ölümü seçeceğim.
Hiç giyemediğim gelinliğim
Olacak bembeyaz Kefenim…