Yoksun
Bak üşüyor ellerim
Görmüyor senden başkasını gözlerim
İsyan eder gibiydi
Giderken söylediğin sözlerin
Ne zaman ayrılık vakti gelse
İçim burkulur hüzünlenirim
Nemlenir gözlerim çöker bulutlar
Kalırım yalnızlığımla baş başa
Yatağa mahkum bir hasta gibi
Kapım her gıcırdayışında
Sen gelecekmiş gibi bakarım
Elinde bir bardak su
Verecekmiş gibi
Yokluğunun resmini çizdim
Yüreğimi ısıttım zemheri ayazında
Varlığınla
Zifiri karanlığın alaca beyazında
Çaresizce seyrettim rüzgarın gülüşünü
Gecenin en koyu yerinde
Ölümü kucakladım o çocuksu yüreğimde
Yokluğunda seninle ...
Refik
17 . 12 . 2018
İstanbul