Alaca karanlık kalkar işimize koşardık
O mihval üzere geçti çocukluğum gençliğim.
Büyüğümüz küçüğümüz sevgi dolu yaşardık
Belki onun eseridir bu yaştaki dinçliğim.
Olur olmaz işi sorun etmezdik kendimize
Varsa da eğer bir sorun, el birliği çözerdik.
Doğru yönümüzde akar giderdik bendimize
Hakkımız yenmesin diye düzgün sınır çizerdik.
Yardımlaşma konusunda enfes yönümüz vardı
Düğünde bayramda işte el ele tutuşurduk.
Gönül gözümüzde saygı yüklü yönümüz vardı
Birlik olmaktan çekinmez, tez elden katışırdık.
Geride kalanı mahçup etmek şiar değildi.
Bilakis yardım etmemek utanç vesikasıydı.
Hoş görü tabiatımız kardeşliğe meyildi
Her mevsimde ki başarı dönemin harikasıydı.
İmecide bulunurduk yakın köylerimizle
Komşuluk pekiştirici adımlarımız çoktu
Coşku dolu iş tutardık bayan beylerimizle
Sözüne güven duyulan adamlarımız vardı.
.........
Elli yıl sonra daldım da o günün hayaline
İzi sözü özü kalmış bir eser bulamadım
Birfâni der hüzün çökmüş köyümün cemaline
Gönlüme göz yaşım düştü, huzurla kalamadım.
BİRFÂNİ -- Ocak - 2019.
(
Gönlüme Göz Yaşım Düştü. başlıklı yazı
BİRFANİ tarafından
3.01.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
