Hayatta her insanýn sarýlabileceði, baþýný dayayýp aðlayabileceði bir omuza sahip olmasý çok güzel bir duygu ve bir o kadar da büyük bir þanstýr. Birçoðumuz yaþamýnda bu kadar þanslý olamayabilir. Mesela ben o kadar þanslý olamadým hayatta. Hep kendime sarýldým, kendimle dertleþtim ve kendimle aðladým... Sýcak bir kalbin içinde sevildiðini bilmenin nasýl bir duygu olduðunu bildiðimi sanýrdým, sevdiklerimden dolayý. Lakin hayatýn akýþýnda yaþananlar bana yanýldýðýmý gösterdi. Ancak herþeye raðmen kalbimin sýcklýðýnda sevgiyi büyütebilmek, yaþatabilmek ve bunu anlamak ve anlatabilmek de güzeldi diye teselli ettim kendimi akýp giden zamanda. Zira bir bir dökülürken hayatýmdan sevildiðimi düþündüðüm yürekler, sadece onlarý severek ve gülerek seyretmekle yetindim. Yalnýz kalmanýnda güzel yanlarý varmýþ hayatta. Hayatý ve hayatýnýzdaki insanlarý tanýyabilmek gibi.

Belki yalnýzlýk hüzündür ama  hüzün de günbatýmý kadar güzeldir. Ruhunuzu olgunlaþtýrýyor, ehlileþtiriyor ve bedeni de ruhu da her acýya, her sýzýya karþý sadece hazýrlamakla kalmýyor ayný zaman da güçlendiriyor. Bir sonraki günün aydýnlýðýna daha güçlü ve daha büyük umutlarla hazýrlýyor sizi....

Yalnýzlýktan da yalnýzlýðýn hüznünü yaþamaktan da kokmayýn.... Hayat her þeye ve herkese raðmen güzeldir...